علم و عالم نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
2. علم و معرفت، يقين‌آور است.اميرمؤمنان (ع) در اين باره مي‌فرمايد:علم خود را مانند جهل، و يقين خود را مانند شك قرار ندهيد؛ بلكه‌هرگاه نسبت به چيزي عالم و آگاه شديد عمل كنيد، و زماني كه يقين‌كرديد، اقدام نماييد.يقين، همان اعتقاد صددرصد و مطابق با واقعيت و حقيقت است و از علم‌و معرفت ناشي مي‌شود. به فرموده امام علي(ع) «علم و معرفت، انسان را به‌حقيقت و واقعيت مي‌رساند.» از اين رو، علم و يقين با جهل مركب و اقسام جهل بسيط يعني ظن‌ّ و شك‌ّو وهم سازگاري ندارند؛ چنان كه حضرتش(ع) مي‌فرمايد:العلم ينجي من الارتباك و الحيره؛ علم انسان را از حيرت و سرگرداني‌نجات مي‌دهد.العلم قاتل الجهل و مكسب النبل؛ علم، جهل را مي‌ميراند و انسان راهوشيار مي‌كند.در نگاه امام علي(ع) شك مفهومي گسترده دارد و هرگونه احتمالي راشامل مي‌شود. از اين رو، مي‌فرمايد:يسير الشك يفسد اليقين؛ اندكي از شك‌ّ و احتمال، براي نابودي يقين،كافي است.يسير الظن شك؛ كمي از ظن و گمان، شك‌ّ است.اين سخنان حكيمانه نشان مي‌دهد تنها جزم و قطع مطابق با واقع نمودارعلم و معرفت است نه گمان و قطع و جزم. از اين رو، حضرتش(ع) مي‌فرمايد:طوبي لمن بوشر قلبه ببرد اليقين؛ خوشا به حال كسي كه جانش با يقين‌پيوند خورده باشد.بنابراين، در نگرش امام(ع) علم و معرفت، ظهور واقعيت و حقيقت براي‌روح آدمي است و با يقين ارتباطي ناگسستني دارد.
