نتايج آرزوى دراز - میزان الحکمه جلد 1

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

میزان الحکمه - جلد 1

محمد محمدی ری شهری؛ ترجمه حمیدرضا شیخی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

نتايج آرزوى دراز

ـ امام على عليه السلام هيچ بنده اى آرزو را درازنكرد مگر آن كه كردار را بد ساخت .

ـ خـداوند خطاب به موسى فرمود: اى موسى ! در دنيا آرزوى دراز نكن كه قلبت سخت مى شود و
انسان سختدل از من بدور است .

ـ امام على عليه السلام كسى كه بيش از همه آرزو دارد, از همه كمتر به ياد مرگ است .

ـ آرزومندترين مردم بدكردارترين مردم است .

ـ هر كه آرزويش دور و دراز شود عملش كم و كوتاه گردد.

ـ اما آرزوى دراز آخرت را از ياد آدمى مى زدايد.

ـ هر كه آرزو داشته باشد كه فردا زنده بماند, در حقيقت آرزوى زندگى هميشگى را كرده است و
هر كه آرزوى زنده ماندن هميشگى داشته باشد دلش سخت شود و به دنيا روى آورد.

آرزوى كوتاه

ـ امام على عليه السلام هر كه يقين كند كه ازدوستان جدا خواهد شد و در دل خاك خواهد خفت و حـسـاب و كـتـابـى در پـيش رودارد و آنچه بر جاى مى نهد به كارش نخواهد آمد و به آنچه پيش
فرستاده نيازمند است , سزاوار است كه رشته آرزو را كوتاه و دامنه عمل را دراز گرداند.

ـ امام باقر عليه السلام با كوتاه كردن آرزو, از دنيا (براى آخرتت ) توشه برگير.

ـ با كوتاه كردن آرزو, شيرينى پارسايى را به دست آر.

ـ پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به ابن مسعود: آرزويت را كوتاه گردان و چون صبح شد بگو: من
روز را به شب نخواهم رساند وچون شب درآمد بگو: من تا صبح زنده نخواهم بود و بر جدا شدن از
دنيا مصمم هستم و ديدار خدا را دوست دارم .

ـ امام على عليه السلام با اطمينان و استوارى كار كن و از فريفته شدن به آرزو بپرهيز و غم فردا را
امروز به دل راه مده اگر دل خود را از آرزو تهى كنى , هر آينه در كار كوشا شوى و آرزوى امروز را
براى فردا داشتن از دو جهت به تو زيان مى رساند: به سبب آن در انجام كار, امروز و فردا مى كنى و
بر غم و اندوه مى افزايى .

ـ پـيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله سوگند به آن كه جان محمد در دست اوست , چشم به هم نزدم
مگر آن كه پنداشتم پلكهايم به هم نمى رسند و خداوند جان مرا مى ستاند.

/ 183