لطفا منتظر باشید ...
سخنرانى
زمان:
قبلازظهر 29 بهمن 1359 / 12 ربيعالثانى 1401مکان:
تهران، جمارانبى توجهى کشورهاى اسلامى به مشکلات جهان اسلام - ادعاهاى دروغين حاميان حقوق بشر
بسم اللّه الرحمن الرحيمحضار:
کروبى ، مهدى (سرپرست بنياد شهيد) و خانواده هاى شهداى کشورهاى اسلامى مدعيان دروغين طرفدارى از اسلام و مسلمين من امروز مواجهم با چهره هاى معصومى که تحت ستمکاريهاى ابرقدرتها به دست عمالشان يتيم شده اند، آواره شده اند. ادعاها زياد است. ادعاى اسلام، همه سران کشورها دارند، و ادعاى بشر دوستى و حقوق بشر همه سران کشور عالم دارند. اين ادعاها تازگى ندارند، در صدر اسلام هم ادعاها زياد بود، لکن در مقام امتحان، عملها موافق با ادعاها نبود. خوارج هم ادعاى اسلام داشتند، و امثال عمروعاصها هم ادعاى اسلام داشتند، و امروز هم صدام ادعاى اسلام و ادعاى عربدوستى دارد، و برادرهاى خائنشان هم همين ادعا را دارند - از قبيل سادات و امثال او. لکن وقتى اعمالشان را مشاهده مى کنيد و مشاهده مى کنيم، بين اعمال آنها و گفتارشان فرسنگها فاصله است. اين اسلامدوستها و طرفتداران اسلام در طائف جمع شدند، به اسم اسلام در مرکزى که از آن مرکز اسلام بروز کرد - و آن حجاز بود - لکن چه گفتند و چه کردند? آيا اسمى از اين اطفال معصومى که به دست صهيونيسم بى پدر شده اند بردند، و آيا از لبنان نامى بردند? و آيا از ساير کشورهاى اسلامى که تحت فشار ابرقدرتها و بستگان آنها هستند نامى بردند? اين اسلامخواهها نمى بينند که اسلام در تمام کشورهاى اسلامى زير چکمه ابر قدرتها و وابستگان آنها پايمال مى شود? آيا نمى دانستند که در جنوب لبنان، در فلسطين و در ايران و در عراق و در ساير کشورهاى اسلامى چه مى گذرد و با مردم آنجا چه کرده اند و چه اطفال بيگناه صغير را بى پدر کرده اند و از منازل خودشان آواره کرده اند? آيا کنفرانس طائف اين امور را نمى دانست? به اسم اسلام مجتمع شدند در آن کنفرانس، و از اسلام بويى در آنجا نبود. آنچه بود خرجهاى گزاف و زندگيهاى اشرافى، بدون توجه به اسلام و اهتمام به امور مسلمين. آيا نشنيده اند اينها حديث رسول خدا را که کسى که صبح کند و اهتمام به امور مسلمين نداشته باشد مسلم نيست? من اصبح ولم يهتم بامور المسلمين فليس بمسلم(1) آيا اينها اهتمام داشتند به امور مسلمين جهان? اين سرانى که در کنفرانس طائف در کشورى که رسول خدا و پيغمبر اسلام در آن کشور بود و تبليغات او در آن کشور بود، مجتمع شدند، آيا درباره اسلام چه گفتند? درباره مسلمين و در امور مسلمين چه اهتمامى کردند? آيا به نص حديث شريف اينها را ما مى توانيم جزء مسلمين محسوب داريم? اينها با اطلاع بر کشورهاى اسلامى که زير بار ابرقدرتها و با دست آنها و وابستگان آنها آواره شده اند، به قتل رسيده اند، و بچه هاى معصوم را به جا گذاشته اند، هيچ صحبتى کردند? آيا به تجاوز اسرائيل به لبنان و به فلسطين کردند? آيا به تجاوز عراق به کشور اسلامى ايران که جرمى ندارد جز آنکه طاغوت را برداشته است و اسلام را به جاى او مى خواهد پياده کند و به جاى رژيم طاغوت، رژيم اسلامى برپا کند، جرمى نداشتند جز اين، آيا در کنفرانس طائف از اين مسائل بحثى شد? يا همه ادعاست. اسلامى بودن هم ادعاست و اين ادعاى رايج بين همه سران کشورهاست. ادعاى دروغين حاميان حقوق بشر توجه به حقوق بشر هم يک ادعايى است. و اين رايج بين تمام سران کشورهاى دنياست. لکن در مقام عمل چه ? کارتر هم ادعا مى کرد که ما حقوق بشر را احترام مى گذاريم، لکن به حقوق بشر احترام گذاشت? آيا شاه مخلوع در ايران به حقوق بشر احترام مى گذاشت که آنها پشتيبانى از او کردند? آيا کشورهايى که دودمان پهلوى را بر ما مسلط کردند، اين حقوق بشرىها و احترام به حقوق بشر، نمى ديدند که اينها چه کردند با اسلام و مسلمين? و آيا نمى دانستند که صهيونيسم با لبنان و با فلسطين چه کرد? يا خودشان شريک بودند? همه ادعا مى کنند. کسانى که مسلمان باشند و اهتمام به امور مسلمين داشته باشند کماند. ملتها خودشان بايد در فکر اسلام باشند. مايوسيم ما از سران اکثر به اتفاق مسلمين. لکن ملتها خودشان بايد به فکر باشند. و از آنها مايوس نيستيم. در قضيه هجوم عراق به ايران ملتها بودند که پيشتيبانى خودشان را اعلام کردند، از دولتها کم يک همچو امرى واقع شد. يا تاييد کردند از مقابله کفر با اسلام، تاييد کردند کفار بعثى را، بعث عراقى را و يا بى صدا و بى تفاوت کنار نشستند و هجوم کفر بر اسلام را نظاره کردند. اينها که ادعاى اسلاميت مى کنند، نظاره کردند، بى تفاوت بودند نسبت به تجاوز اسرائيل به لبنان، به فلسطين و جنايتهاى بسيارى که کردند. آيا اينها اهتمام به امور مسلمين دارند و مسلمين در همه بلاد زير چکمه طرفداران دولتهاى بزرگ در فشار هستند و اينها بى تفاوت هستند? ما چه طور اين ادعاها را قبول کنيم? آنهايى هم که حضرت اميرالمؤمنين على - عليه السلام - را در محراب عبادت کشتند، مدعى اسلام بودند. آنهايى هم که لشکرکشى کردند و هجوم آوردند به لشکر اسلام در صدر اسلام و هجوم آوردند به لشکر على بن ابى طالب آنها هم ادعاى اسلام داشتند، با اسم اسلام با اسلام جنگيدند. اينها هم ادعاى اسلام دارند، و با اسم اسلام به اسلام خيانت مى کنند. صدام هم مدعى اسلام است، و با اسم اسلام به کشور اسلامى هجوم آورده است و با اسم اسلام هزاران جوان ما را شهيد کرده است و قريب دو ميليون آواره ، و با اسم اسلام در مملکت خودش با اسلام و علماى اسلام آن مى کند که مغول کرد با ايران. ادعاها هميشه زياد بوده است، و حالا هم هست. من به همه شما اطفالى که به واسطه جور مجرمين بى پدر شده ايد، به همه شما تسليت عرض مى کنم، و ما شريک غم شما هستيم. ما شريک غم شما هستيم در اينکه از آقاى موسى(2) صدر بى اطلاعيم. و ما شريک غم شما ملت عراق هستيم که آقاى صدر(3) و خواهر عزيز ايشان را به آنطور کشتند و شکنجه کردند. و ما شريک غم همه مظلومين جهان هستيم، و پشتيبان همه مظلومان جهان. بايد مظلومان جهان که هستند خودشان قيام کنند بر ضد مستکبرين. مستضعفين نبايد بنشينند که دولتهايشان اين کار را بکنند، خودشان انجام بدهند. خداوند ان شاء اللّه اسلام و مسلمين را قدرت بدهد، و شما برادران و خواهرانى که از منزلهاى خودتان آواره شديد نصرت بدهد.1- اصول کافى، ج2، ص164، ح4 و 5. 2- امام موسى صدر روحانى ايرانى الاصل، رهبر شيعيان لبنان که در جريان سفر به ليبى مفقود شد و با تمام تلاشى که از سوى جمهورى اسلامى ايران و گروههاى مبارز مسلمان لبنانى صورت گرفت، تا کنون اثرى از وى به دست نيامده است. 3- آقاى سيد محمد باقر صدر و خواهر مظلومه اش بنت الهدى که به دستور صدام حسين رئيس رژيم حاکم بر عراق به علت مخالفت با برنامه هاى ضد اسلامى و ضد انسانى حزب بعث به درجه
