نخل
من تشنه ترين ، تنهاترين نخل جنوبم
مثل وطنم سوخته تنم اهل جنوبم
تن پوش تن زخمي من مرهم صبره
خوشبختي برام ديدن يک لکه ي ابره
من تشنه ترين تنهاترين نخل جنوبم
مثل وطنم سوخته تنم اهل جنوبم
من اهل کويرم
از نسل کويرم
يک عمره گول ابراي بي بارونو خوردم
دندان به لب تشنه و پوسيده فشردم
من نخل تبر خورده ي بيداد کويرم
تنهام ولي با اين همه فرياد کويرم
نخلستون سرسبزي مي شه روزي اينجا
پيغام منو پرنده ها ميدن به ابرا
من اهل کيورم
از نسل کويرم
با لب هاي خشک زخم تبر اينجا مي مونم
هر لحظه تو خاک تشنه ريشه مي نشونم
با سوز عطش تشنگي و داغي مي سازم
از جنگل خورشيد و عطش باغي مي سازم
تنهام نذاريد من ديگه از تنهايي سيرم
من منتظر ديدن باغي تو کويرم