در روايات بسيارى رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم از پيروان على عليه السلام به نام شيعه ياد و تجليل مى كند. پيروى دوستى را نيز به همراه دارد. خداوند در قرآن كريم مى فرمايد:(اى پيامبر! به آنان بگو اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد.)(6)بنابراين كسانى كه شيعه را تنها به دوستى اهل بيت تفسير كرده اند(7) راه صواب نپيموده اند. رسول گرامى اسلام درباره ياران پيروان و دوستاران على عليه السلام مى فرمايد:* (إنّ عليّاً و شيعته هم الفائزون يوم القيامه.)(8)به راستى على و پيروان وى همان رستگاران روز رستاخيزند.* (يا أبا الحسن! أمّا أنْتَ و شيعتُك فى الجنّة.)(9)اى ابوالحسن! تو و پيروانت در بهشت جاى داريد.*(تو و پيروانت به زودى [درروز قيامت] بر خدا وارد خواهيد شد در حالى كه خشنوديد و خدا نيز از شما خشنود.)(10)*سيوطى در تفسير آيه (اولئك هم خيرالبريه)(11) سه روايت از پيامبر آورده كه (خيرالبريّه) على و شيعيان اويند.(12)*طبرى نيز در تفسير آيه (خيرالبريه) حديثى از پيامبر نقل كرده كه (خيرالبريه) على و شيعيان او هستند.(13)اين روايات به خوبى نشان مى دهد كه واژه شيعه را درباره پيروان على عليه السلام خود پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم به كار برده است.تعبير به (شيعه تو اى على) نه دوستار بنى هاشم كه در كلام پيامبر آمده بدين معنى است كسانى كه حق على را به رسميت نشناسند گرچه خود را هوادار اهل بيت بدانند از اين جمع بيرون هستند. در اين باب روايات بسيارى وجود دارد(14) آنچه ما يادآور شديم از باب نمونه بود.
لطفا منتظر باشید ...
