تدبر و تفكر

اما در آيات سوره شعراء به‏صراحت، نكاتى بدين ترتيب مورد توجه قرار گرفته 1- امنيت و آسايش 2- باغ‏ها و چشمه‏ها 3- كشتزارها و نخلستان‏ها، با ميوه‏هاى شيرين و رسيده 4- خانه‏هايى كه از كوه‏ها براى خود مى‏تراشيد

ره‏جو معنا و مفوم «فارهين» در آيه 149 شعراء چيست؟

رهنما در خصوص معناى «فارهين» گفته‏اند به‏معناى، حاذقين يعنى استادانه و با مهارت كامل خانه مى‏سازيد و بعضى گفته‏اند به‏معناى، شهوت‏پرستان است يعنى مانند شهوت‏پرستان خانه مى‏سازيد55 خلاصه در اين چند آيه سوره شعراء مى‏خواهد بفرمايد چشمه‏ها، و باغات، و قصرهاى زيبا، كه براى آسايش بشر احداث مى‏شود و عمارت‏هاى بلند كه از مصالح كوه‏ها و معادن و سنگ‏هاى اعلى بنا مى‏گردد همه از تفضل مقام احديت است، كه بايد شكرگذار نعم الهى بود، نه اينكه در ساختمان‏ها و نعمت‏ها غرق شده و از ياد خدا غفلت شود56

اما در آيه 82 سوره حجر تنها به‏يك جنبه از زندگى آنها اشاره مى‏كند و آن عبارت است از ساختن خانه‏هاى محكم، استوار و امن در دل كوه‏ها، آن قوم بدين شكل خود را در برابر حوادث مهلك آسوده‏خاطر مى‏ديدند و تصور مى‏كردند اين خانه‏ها آنها را از هربلايى حفظ مى‏كند، همين امر سبب غرور و غفلت و بى‏خبرى آنها از خدا شده بود و انبياء را تكذيب مى‏كردند و اصرار داشتند اگر شما راست مى‏گوئيد پيامبر هستيد عذابى را كه وعده مى‏دهيد بياوريد، اين اصرار از دو نكته مى‏توانست ناشى شده باشد اول اينكه عذاب را انكار مى‏كردند و وقوع آن را ممكن نمى‏دانستند، دوم اينكه آنها مغرورانه با توجه به‏امكاناتى مانند خانه‏هاى محكم كه داشتند فكر مى‏كردند هيچ چيزى نتواند آنها را هلاك كند اما در آيه 74 سوره اعراف، مسئله خانه‏سازى آنها را بيشتر توضيح مى‏دهد و مى‏فرمايد آنها دو محل سكونت داشتند يعنى محل ييلاقى و قشلاقى داشتند، خانه‏هاى تابستانى و زمستانى داشتند، خانه‏هاى ويلايى و كوهستانى داشتند علاوه براينكه نعمت‏هاى ديگرى نيز در اختيارشان بود، گفته‏اند از جمله نعمت‏هاى الهى عمر طولانى داشتن بود كه آن قوم، چنين بودند البته عمر طولانى داشتن لازمه‏اش نعمت سلامت جسمانى است و سلامت جسمانى داشتن لازمه‏اش صدها نعمت ديگر همانند، محيط زندگى مناسب به‏لحاظ آب و هوا و تغذيه و سلامت روحى و روانى و مى‏باشد و گفته شده علت اينكه آنها خانه در دل كوه مى‏ساختند، عمر طولانى بود كه اقتضا مى‏كرد، خانه‏هاى بادوام و با استحكام داشته باشند57

2


تكذيب و انكار انبياء، انذار آنها و عذاب الهى‏

و لقد كذّب اصحاب الحجر المرسلين و اتيناهم ءاياتنا فكانوا عنها معرضين58

ترجمه و «اصحاب حجر» [= قوم ثمود] پيامبران را تكذيب كردند ما آيات خود را به‏آنان داديم، ولى آنها از آن روى گرداندند

ترجمه منظوم

كذّبت ثمود المرسلين59

ترجمه قوم ثمود رسولان خدا را تكذيب كردند

ترجمه منظوم

كذّبت ثمود بالنذر60

ترجمه طايفه ثمود نيز انذارهاى الهى را تكذيب كردند

ترجمه منظوم

كذّبت قبلهم قوم نوح و اصحاب الرس و ثمود61

ترجمه پيش از آنان قوم نوح و اصحال الرس [= قومى كه در يمامه زندگى مى‏كردند و پيامبرى به‏نام حنظله داشتند] و قوم ثمود پيامبرانشان را تكذيب كردند

ترجمه منظوم

و ان يكذّبوك فقد كذّبت قبلهم قوم نوح و عاد و ثمود62

ترجمه اگر تو را تكذيب كنند، امر تازه‏اى نيست؛ پيش از آنها قوم نوح و عاد و ثمود پيامبرانشان را تكذيب كردند

ترجمه منظوم