حبيب ومحبوب - سیره شهید بهشتی نسخه متنی

در مسير حرم مطلبي را حفظ مي كنم

من خودم از دكتر بهشتي شنيدم كه ميگفت من براي زمان مسير رفتن به حرم حضرت معصومه س هم برنامه ريزي مي كنم و از اين وقت استفاده مي كنم به اين صورت كه يا مطلبي را حفظ مي كنم يا به چيزي كه بايد فكر كنم فكر مي كنم .

علت زود رسيدن من اين است

بارها شاهد بودم آقاي بهشتي با اين كه خيلي براي اوقاتشان اهميت قائل بودند ولي گاهي نيم ساعت زودتر از ديگران به محل قرار يا جلسه اي كه با ديگران داشتند مي رسيدند و مشغول كارهاي خود مي شدند علت را كه مي پرسيديم مي فرمودند اين وقت اضافه براي آن است كه من در مسير كه با ماشين مي آيم حتي براي پنچري و خراب شدن احتمالي ماشين وقت معين مي كنم كه اگر اين كار اتفاق بيفتد به موقع به وعده ام برسم لذا چون اتفاقي نمي افتد زودتر به جلسه مي رسم و كارهايم را انجام مي دهم .

زودتر از موعد مراجعه نمي كردند

عادت آقاي بهشتي اين بود كه اگر با كسي وعده اي مي گذاشتند معمولاً چند دقيقه زودتر از موعد به محل مي رسيدند ولي مراجعه نمي كردند بلكه در اطراف آنجا دقايق باقي مانده را قدم مي زدند بعد كه موعد مقرر ميرسيد زنگ در را به صدا درمي آوردند ولي هيچ گاه قبل از وقت موعود مراجعه نمي كردند و مي گفتند اگرچه اين مدت وقت زيادي نيست ولي شايد در اين دقايق ميزبان دارد خودش را آماده اين پذيرايي و ديدار مي كند .

براي صحبت خود وقت مي گرفت

آقاي بهشتي در جلسات و در گفتگوهايي كه با ما داشت عملاً‌ آموزش كار جمعي را به ما مي‌دادند مثلاً‌ ايشان در جلسه اي كه با ما داشت و مدير آن جلسه هم بود با همه عظمتي كه داشت و حرمتي كه ديگران براي ايشان قائل بودند وقتي مي خواست صحبت كند وقت مي گرفت و در وقت معين خودش صحبت مي كرد كه نشان مي داد با اين كه مسئول جلسه است براي وقت ديگران احترام قائل است .

حبيب ومحبوب

طرفدار روح الله خميني است

بهانه اي كه ساواك براي گرفتن مسئوليت دبيرستان دين و دانش از آقاي بهشتي در پيش گرفت كه بعدها در اسناد ساواك ديده شد اين بود كه وي طرفدار روح الله خميني است بر همين اساس آقاي بهشتي رااز قم به تهران تبعيد كرد از خود آقاي بهشتي شنيدم كه از اين مسئله به عنوان يك پيروزي ياد مي كرد و مي گفت اين كه ساواك خودش رأساً براي اين دبيرستان مدير معين ميكند دليل آن اين است كه اقدامات ما مؤثر و باعث وحشت ساواك شده است .

در گوشه اي ايستاد وجلو نيامد

شب اولي كه امام از فرانسه به تهران آمدند و به مدرسه رفاه تشريف آوردند در مدرسه رفاه بودم ساعت 5/11 شب بود وقتي امام خواستند از پله هاي مدرسه بالا بروند قدري روي پله ها نشستند و بعضي از علما و شخصيت ها و فعالان سياسي كه در كميته استقبال تلاشهايي داشتند خدمت ايشان رسيدند و مطالبي را عرض كردند كه بعضاً جنبه اظهار خود داشت اما نكته جالب براي من اين بود كه شهيد بهشتي به رغم اين كه محور همه آن افراد و تلاشها بود مودبانه در گوشه اي ايستاده بود و اصلاً جلو نيامد از حالت ايشان انسان در مي يافت چقدر براي امام احترام و حريم خاصي قائل هستند آن شب از حالت ايستادن آقاي بهشتي د رحضور امام مي شد رابطه يك مريد و مراد را به خوبي مشاهده و احساس كرد .