سیره شهید بهشتی نسخه متنی

خيلي ها حال صحبت نداشتند و مختصر حرف مي زدند من هم با همه عشقي كه به شنيدن اظهاراتشان داشتم ترجيح مي دادم زحمتشان ندهم .

از مجموع صحبتها چيزي كه يادم هست اين است كه در لحظه انفجار ديده اند شعله اي همراه با صدا از زير ميز تريبون همان جا كه شهيد مظلوم نشسته و مشغول صحبت بوده با سرعت همه سطح سالن را گرفته و حرارتش را با همه وجود لمس كرده اند بلافاصله سقف سالن بر سرشان فرود آمده و همه را به زير خود گرفته فرياد الله اكبر ، لا اله الا الله ، محمدرسول الله و ذكرهايي از اين قبيل همراه با استغاثه زير آوارها و كف زمين و فواصل صندليها به گوش همه مي رسيد .

بعضي خيلي زود از زير آوار درآمده كه حتي به بيهوشي هم نرسيده بودند و بعضي كه طرف غرب سالن نشسته بودند ساعتها در آن حال گذرانده بودند چيزي كه دمغم كرده بود هيچ يك از آنها اثري از شهيد مظلوم بهشتي در ذهنشان نداشتند علتش هم اين بودكه نجات يافتگان آنهايي بودند كه از تريبون دور بوده و آنها كه نزديك شهيد بهشتي نشسته بودند قاعدتاً مثل خودش در همان لحظات اول كارشان تمام شده و امدادگران فقط به اجساد پاكشان دسترسي پيدا كرده بودند فقط يادشان بود كه ابتدا بهشتي در وسطهاي سالن جزو مستمعين بوده و قرار صحبت نداشته به خاطر اهميت مسئله رياست جمهوري كه با پيشنهاد جمعي و تصويب حاضران در دستور قرار گرفته آقاي بهشتي به خاطر بحث جديد نزديك بمب رفته و تقريباً پنج دقيقه از شروع صحبتشان گذشته كه ناگهان.

يك كفن را به من بده

من از كربلا سه كفن متبرك شده به ضريح امام حسين خريدم و در آب فرات شستم و بعد به مكه و مدينه بردم و با آب زمزم هم تبرك كردم يك روز كه اين مطلب را به شهيد بهشتي گفتم فرمود يك عدد از اين كفنها را به من بده من هم كه از اين حرفشان متأثر شدم عرض كردم خدا انشاالله به شما عمر طولاني عنايت مي فرمايد ولي در نهايت يكي از اين كفنها نصيب ايشان شد و دو كفن ديگر هم نصيب شهيد باهنر و شهيد رجايي گرديد .