اما در آيه محل بحث فرمود: (لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُوا فَضْلاً مِن رَبِّكُم) كه اين صدر آيه بود كه بحثش گذشت. به اين قسمت رسيديم كه فرمود: (فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللّهَ عِنْدَ المَشْعَرِ الحَرَام) وقتي شما از عرفات افاضه كرديد و متفرق شديد، در مشعرالحرام خدا را ياد بياوريد. معلوم ميشود رسيدن به عرفات لازم است كه در هنگام بازگشت نقطه شروع و افاضه از عرفات است. از اينجا معلوم ميشود وقوف در عرفات واجب است كه نقطه برگشت و افاضه از عرفات شروع ميشود. عرفات از مرز حرم بيرون است (خارج از محدوده حرم است) و وقوف در عرفات هم از نيمروز روز نهم (روز عرفه) واجب است. مسماي وقوف ركن است و از ظهر تا غروب واجب غير ركني است. مسمايش ركن است [و] بقيهاش واجب است.
ـ اسرار وقوف در عرفات
از اميرالمؤمنين (سلام الله عليه) سؤال كردند كه چرا توقف در عرفات واجب است با اينكه بيت خدا در مكه است؟ كعبه در مكه قرار دارد و عرفات بيرون از مرز حرم و محدوده حرم است چرا توقف در عرفات واجب است؟ حضرت طبق اين نقل فرمود: خداوند مهمانان خود را در كنار خانه خودش وقتي ميپذيرد كه اينها تطهير شده باشند. اول بيرون دروازه بايد بايستند با ناله و دعا خود را تطهير بكنند بعد وارد محدوده حرم بشوند و كم كم به بيت او راه پيدا بكنند و اطراف بيت او طواف بكنند3. اين توقف در بيرون دروازه براي همان تطهير است، لذا روز عرفه در سرزمين عرفات بهترين وظيفه همان نيايش و دعا است. كساني هم كه توفيق حضور در عرفات را ندارند باز بهترين وظيفه در روز عرفه هم همان دعا و نيايش است (مخصوصاً دعاي حضرت سيدالشهدا (سلام الله عليه)) امام سجاد (سلام الله عليه) و در روز عرفه در عين حال كه روزه مستحب است گفتهاند كه اگر كه اين روزه باعث ضعف ميشود كه انسان نميتواند آن دعاهاي روز عرفه را انجام بدهد و بخواند، آن روز را روزه نگيرد. غرض آن است كه طبق اين بيان حضرت اميرالمؤمنين (سلام الله عليه) فرمود: زائران بيت خدا بيرون دروازه بايد بايستند و توقف بكنند و بنالند و تطهير بشوند، وقتي پاك شدند اجازه ورود در حرم را پيدا كنند؛ پس توقف در عرفات واجب است.