جوان از نظر عقل و احساسات نسخه متنی

بزرگان قوم ، ما را مورد تجاوزهاى ظالمانه خود قرار دادند تا مگر دوباره به بت پرستى و رواداشتن ناپاكى گذشته برگرديم . وقتى سختگيرى و ستمكاران آنان نسبت به ما شديد و غير قابل تحمل شد، ناچار مكه را ترك گفتيم و به كشور حبشه آمديم و شما را بر دگران ترجيح داديم .

جعفر طيار در مجلس ملك ، ابتدا از بت پرستى ضد عقل و رفتار ضد وجدان مردم مكه سخن گفت و سپس به يكتاپرستى فطرى و اخلاق انسانى اسلام اشاره نمود. جعفر طيار در كلمات خود از عقل و وجدان اخلاقى سخنى به ميان نياورده ، ولى در مقاله كوتاه و عميق خود، آيين كهن مردم مكه را با تعاليم جديد رسول اكرم طورى در برابر يكديگر قرار داده و با هم مقايسه نموده كه هر شنونده عاقل و منصفى با معيار عقل و وجدان به بطلان آيين مشركين و حقانيت دين اسلام اعتراف مى كند. چنان كه پادشاه حبشه با همين منطق ، تحت تاءثير قرار گرفت و صريحا از مسلمين مهاجر حمايت نمود.

جالب آن كه جعفر طيار، براى توجيه مسلمان شدن خود و ساير مهاجرين ، تنها به همان مقايسه و سنجش ، كه در واقع قضاوت عقل و وجدان بود، قناعت نمود و دليل ديگرى بر حقانيت آيين مقدس اسلام اقامه نكرد.

معمرين و بزرگسالان قريش ، كه ساليان دراز به بت پرستى و ستمكارى عادت كرده و به روش هاى ضد عل و وجدان خو گرفته بودن ، نمى توانستند به آسانى قبح عقايد خود را درك كنند و به اخلاق ظالمانه و غير انسانى خويش پى ببرند.

ولى نوبالغان و جوانان كه ضميرى پاك و وجدانى بيدار داشتند، از آيين غلط آباى خود ناراضى بودند و از اخلاق ضد وجدانى آنان رنج مى برند. وقتى سخنان آسمانى رسول اكرم را شنيدند، به شدت تكان خوردند، زيرا گفته هاى آن حضرت را مطابق خواسته هاى فطرى و موافق نداى وجدانى خود يافتند.

در واقع نوبالغان و جوانان ، با ظهور اسلام ، گم گشته خود را يافتند و صميمانه از آن استقبال كردند. به همين جهت پيشواى اسلام از جوانان قدردانى فرموده و درباره آنان به نيكى سفارش كرده است .

نتيجه آن كه وجدان اخلاقى نيروى سعادت بخشى است كه با سرشت بشر آميخته شده و مميز صفات پسنديده و ناپسند است . گرچه اين نيرو هميشه در باطن آدمى وجود دارد، ولى در دوران بلوغ و جوانى به حد كمال مى رسد و نسل جوان را تحت تاءثير كشش هاى معنوى و جاذبه روحانى خود قرار مى دهد.

وجدان اخلاقى ، انگيزه پاك و مقدسى است كه در نهاد جوانان ، با شدت و نيرومندى بروز مى كند و آنان را به راه پاكى و فضيلت سوق مى دهد و از صفات ناپسند و خلقيات غير انسانى بر حذر شان مى دارد.