لطفا منتظر باشید ...
نتيجه رايزني ابوموسي اشعري و عمر و عاص وپاي‌فشاري يارانش بر لغو پيمان و ادامه
نبرد، فرمود: «آيا پس از بستن پيمان ازآن برگردم؟! آيا نه اين است كه خداوند
مي‌فرمايد: «چون با خدا عهدي بستيد،بدان وفا كنيد و چون سوگند اكيد خورديد، بر آن استوار
باشيد».ارزش ديدگاه حضرت علي(ع) در خصوص وفاي به عهد وقتي آشكارمي‌شود كه سيره و
سفارش‌هاي وي با احكام مسيحيان و يهوديان در خصوص‌عدم لزوم پايبندي به پيمان با
غير همكيشان، مقايسه شود.
5. حق استيمان
«امان»، پيماني است كه بين يكي از مسلمانان و كافر در حال نبرد با مؤمنانمنعقدميشود. بر اساس اين پيمان، بيگانگاني كه در كشور اسلامي زندگي‌نمي‌كنند، اجازه
مي‌يابند به قلمرو مسلمانان گام نهند.بيش‌تر مخالفان فرمانروايي امام علي، مسلمان بودند؛ اما چون فرض‌مخالفت كافران نيز
وجود دارد و حق استيمان از حقوق اين دست از مخالفان‌به شمار مي‌آيد، نگاهي گذرا بدين
حق سودمند مي‌نمايد. استيمان با تقاضاي‌قبلي شخص بيگانه يا بدون تقاضاي قبلي وي و
صورت تعهد ابتدايي از سوي‌يك يا چند مسلمان تحقق مي‌يابد. كيفيت انعقاد اين قرار داد
بسيار ساده است‌و هر فرد صلاحيتدار مسلمان (عاقل بالغ) مي‌تواند در صورتي كه اراده
اين‌كار را داشته باشد و قصدش را در قالب گفت وگو، نوشته يا اشاره ابراز كند،قانون
امان را تحقق بخشد.بر اساس تعاليم اسلامي، هرگاه سپاهي از مسلمانان، دسته‌اي از مشركان رامحاصره كنند
و يكي از مشركان امان بخواهد تا با فرمانده مسلمانان گفت و گوكند، اگر ضعيف‌ترين و
پست‌ترين فرد مسلمانان به وي امان دهد، بزرگ‌ترين‌شخصيت مسلمانان لازم است به
تعهد مزبور گردن نهد و آن را محترم شمارد.در يكي از جنگ‌ها، هنگامي كه لشكريان امام قلعه‌اي را محاصره كرده‌بودند، به حضرت
خبر رسيد برده مسلماني به همه اهالي آن قلعه امان داده‌است. اميرمؤمنان تعهد
برده را محترم شمرد. و از محاصره قلعه دست كشيد.
