اخلاق اسلامي در برخورد نسخه متنی

توجه به وضع ظاهري خود

شايد در كمتر ديني مثل دين مقدس اسلام، به نظم و انضباط اهميت داده و سفارش و تأكيد به مرتب و منظم بودن شده است و اين خود حاكي از اهتمام مكتب حيات بخش اسلام به اين امور است.
بنابراين همة مسلمانان، خصوصاً جوانان با ايمان مي‎بايست با ظاهري آراسته در جامعه حاضر شوند، و تا آن جا كه به حد زياده روي و اسراف منجر نشود و وضع اقتصادي خانواده اجازه بدهد لباسهاي موقر و زيبا بپوشند و در انتخاب لباس خود دقت نمايند.

پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمودند:

خداوند دوست دارد كه اثر نعمت خود را بر بنده‎اش ببيند.[1]

اما نكته مهمي كه بايد بسيار مورد توجه باشد اين است كه در انجام اين گونه امور، نبايد گرفتار از خود بيگانگي شده و به تقليد از ديگران روي آورد. چرا كه اگر شكل موي سر و نحوة شانه زدن و اصلاح آن، تقليد از ديگران و مخصوصاً اجانب باشد، اگر بر خلاف دستور اسلام به تراشيدن ريش يا بلند گذاشتن سبيل اهتمام داشته باشيم، اگر در انتخاب لباس و كفش به مُد روز و آن چه از غرب آمده توجه كنيم و در خريد آن به علت هم چشمي به حد افراط و اسراف كشيده شويم، و خلاصه اگر نگاهمان به ره آورد ديگران باشد، راهي به غلط پيموده‎ايم و در حقيقت زنجير استعمار و بردگي دشمنان را بر دست و پاي خود افكنده و با ارادة خود از خويشتن خويش دور افتاده‎ايم، اين جاست كه خطر با اشكال گوناگون رخ مي‎نماياند و چاههاي هولناك گمراهي و انحراف در مسير حركت ما قرار مي‎گيرد و كم است آن كه از اين مهلكه نجات يابد.

پس بايد ضمن عدم افراط در اين امور، توجه داشته باشيم كه اگر لباس و وضع ظاهري، براي جلب توجه نامحرمان باشد، علاوه بر اين كه ديگر ممدوح نيست، داراي حرمت شرعيه نيز هست، و نه تنها هيچ ارزشي بر آن از نظر اسلام مترتب نيست، بلكه موجب خشم و غضب خداوند متعال نيز خواهد شد.

[1] . المحجة البيضاء، ج 6، ص 249.