3 . مواد مخدر - با جوانان نسخه متنی

سر انجام سكوت شكست و من فرياد پيروزمندانه آن مرد را شنيدم كه مى گفت : بردم , زنت را در قمار بردم .تمام حوادث در يك لحظه به وقوع پيوست , مانند صاعقه ,مثل برق , كاردى از جيب شوهرم كشيده شد و لحظه اى بعد, مردى كه مرا در قمار برده بود, غرق در خون روى زمين افتاد و من از ترس و وحشت بى هوش شدم .

روز بـعد مردى كه مرا در قمار برده بود به سراغم آمد و گفت : بيا با من زندگى كن , شوهرت به زنـدان افـتـاد, دار و نـدارش را هـم من از او برده ام , پس چرا ترديد مى كنى ؟ شوهرت تو را طلاق مى دهد, قرار ما براين شده , و گرنه ناچار است تا آخر عمر در زندان بماند, سه روز بعد از آن شب , چـون كنيزى كه او را به اسارت ببرند با او رفتم .من مالى بودم كه مرا باخته بودند و به ناچار با آن مـرد, با خريدار و برنده خودم به كرمانشاه رفتم .

فقط اين را مى دانم كه از چاله در آمدم و در چاه افـتادم .روزگارم سياه تر و كثيف تر از اول شده بود .شوهر دوم من جنون داشت و مثل يك حيوان بود .وب. جـوانـان عزيز از تمام حوادثى كه براى مفسدان و از خدا بى خبران پيش مى آيد, بايد درس عبرت بگيرند و هرگز به آنچه خداوند حرام كرده است نزديك نشوند و بدانند گناه , آب شورى است كه هـرچـه انـسـان آن را بنوشد عطشش فزون تر مى شود .

جوانان بايد هوشيار باشند و هرگز دنبال قماربازى نروند و عمر و جوانى با ارزش خويش را صرف اين كار زشت , كه همه چيز انسان از دست مـى رود, نـكـنند .مواظب باشند, اعصاب خود را فرسوده ننمايند, آرامش خود را از دست ندهند, اسـاس خـانواده را از هم نپاشند, به عوارض بدنى و بيمارى روانى دچار نشوند و در مسير شيطان قرار نگيرند كه عاقبتى جز پستى , حقارت و بدبختى دنيا و آخرت به دنبال ندارد .

3 . مواد مخدر

از مـنجلاب هايى كه جوانان ما بايد مواظب باشند در آن نيفتند, مواد مخدر است .

پيشرفت علوم و صنايع , اگرچه موجبات رفاه انسان را فراهم كرده است , اما در عين حال , پديده هاى شوم و مضرى هم براى او به ارمغان آورده كه هروئين , ال .اس .دى و ديگر مواد مخدر از آنها است .اعـتياد به مواد مخدر, نابود كننده استعدادهاى جسمى و روحى انسان است .اعتياد باعث مى شود آدمـى , شرافت , ناموس , ثروت , حيثيت و دين و همه چيز خود را بر باد فنا دهد و براى ارضاى يك نياز كاذب , مصنوعى و دروغين دست به هر كار خلافى , مانند دروغ , سرقت و خيانت بزند .

كسانى كـه بـراى لـذتى ظاهرى و زودگذر, خود را در منجلاب اعتياد به مواد مخدر مى اندازند, بايد از خود بپرسند: آيا ارزش دارد انسان براى لذتى زودگذر و مخرب , از لذت هاى معنوى و دايمى و سازنده بگذرد و همه چيز خود را از دست بدهد و گرد نسيان بر تمام ارزش هاى انسانى خود بپاشد؟

آيا لذتى فانى , اين ارزش را دارد كه آدمى براى آن , خود را به موجودى پست و بى شخصيت تبديل كند؟ آيا لذتى كه عذاب وجدان و آتش قهر الهى را به همراه دارد مى تواند لذت باشد؟ آيا معقول و پسنديده است انسانى كه خداوند او را خليفه خود در زمين مى داند و فرشتگان الهى مامور به سجده او مى شوند, آن قـدر ذليل شود كه در گوشه خيابان يا خرابه , زندگى نمايد و براى به دست آوردن يك گرم مواد مخدر, دست نياز به هركس و ناكس دراز كند؟