لطفا منتظر باشید ...
سوره مؤمنون - آيه هاى 30 - 26
26. قَالَ رَبِّ انصُرْنِى بِمَا كَذَّبُونِ. 27. فَاَوْحَيْنَا اِلَيْهِ اَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِاَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا فَاِذَا جَآءَ اَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَاَهْلَكَ اِلاَّ مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَولُ مِنْهُمْ وَلاَ تُخَاطِبْنِى فِى الَّذِينَ ظَلَمُوا اِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ. 28. فَاِذَا اسْتَوَيْتَ اَنْتَ وَمَن مَعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى نَجّينَا مِنَ الْقَومِ الظَّالِمِينَ. 29. وَقُل رَّبِّ اَنزِلْنِى مُنزَلاً مُّبَارَكًا وَ اَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ. 30. اِنَّ فِى ذَلِكَ لَايَاتٍ وَاِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ.ترجمه
26 - [نوح، رو به بارگاه خدا آورد و] گفت: پروردگارا! در برابر آن [بيدادگرانى ]كه مرا دروغگو شمردند، تو مرا يارى كن!27 - پس به او وحى نموديم كه [هان اى نوح!] اينك زير نظر ما و [در پرتو ]وحى [و رسالت ] ما، كشتى را بساز؛ و هنگامى كه فرمان [عذاب از سوى ] ما در رسيد و [آب از] تنور جوشيدن آغاز كرد، از هر نوع [جاندارى كه خواستى ] يك جفت در آن [كشتى ]ببر؛ و خانواده ات را [نيز] جز كسى از آنان كه سخن [و وعده عذاب ] بر او پيشى گرفته است، [بر آن كشتى نجات ] سوار كن! و درباره كسانى كه ستم كرده اند با من سخن نگو؛ چرا كه آنان [به كيفر كردار ناپسندشان ] غرق خواهند شد.28 - و هنگامى كه تو [اى نوح!] و كسانى كه به همراه تو هستند، بر آن كشتى [نجات ]نشستى، [با همه وجود رو به آفريدگار دريا و كشتى كن و] بگو: ستايش از آنِ خداوندى است كه ما را از گروه ستمكاران رهايى بخشيد.29 - و بگو: پروردگارا! مرا در جايى پربركت فرودآور و [تويى ] تو [كه ]بهترين فرود آورندگانى.30 - براستى كه در اين [سرگذشت شنيدنى ] نشانه هايى [از يكتايى و قدرت آفريدگار هستى است ] و بى گمان ما آزمون كننده [آنان ] بوديم.تفسير -
فرجام عبرت انگيز يك جامعه گستاخ و بيدادپيشه
قرآن پس از ترسيم منطق نوح و پاسخ سست و گستاخانه مخالفان وحى و رسالت و پس از اشاره به باران تهمتها و برچسب هايى كه به آن بنده برگزيده خدا مى باراندند، اينك به نيايش او به بارگاه خدا و يارى خواهى اش پرداخته و مى فرمايد:قَالَ رَبِّ انصُرْنِى بِمَا كَذَّبُونِ.نوح گفت: پروردگارا، در برابر آن ظالمان و حق ناپذيرانى كه مرا دروغگو مى خوانند، و برچسب ديوانگى مى زنند و ستم مى كنند، مرا يارى كن و آنان را نابود ساز!در دوّمين آيه مورد بحث كه در حقيقت پاسخ خدا به بنده برگزيده اش «نوح» است، مى فرمايد:فَاَوْحَيْنَا اِلَيْهِ اَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِاَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَاآنگاه ما به او وحى كرديم كه در برابر ما و در پرتو وحى و فرمان ما كشتى را بساز.به باور پاره اى، منظور، اين است كه ما به او وحى كرديم كه در برابر ديدگان فرشتگان و ايمان آوردگان راستين كه دوستان ما هستند، به ساختن كشتى بپرداز.فَاِذَا جَآءَ اَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيْهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ و هنگامى كه فرمان ما فرا رسيد و از درون تنور، آب جوشيدن گرفت، بدان كه زمان آمدن آن طوفان سهمگين نزديك شده است؛ از اين رو از هر نوع حيوان يك جفتِ نر و ماده برگزين و در كشتى درآور.وَاَهْلَكَ اَلاَّ مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَولُ مِنْهُمْ و نيز خانواده ات را - جز كسى از آنان كه پيش از اين وعده كيفر و نابودى اش را داده ايم - بر آن كشتى نجات سوار كن.وَلاَ تُخَاطِبْنِى فِى الَّذِينَ ظَلَمُوا اِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ.و ديگر در مورد سرنوشت ظالمان و حق ستيزان - كه بايد به كيفر كردار زشت خود برسند - با من گفتگو مكن و نجات آنان را تقاضا منما؛ چرا كه آنان در اين طوفان و غرقاب؛ نابود خواهند شد.در سوّمين آيه مورد بحث مى افزايد:فَاِذَا اسْتَوَيْتَ اَنْتَ وَمَن مَعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى نَجَّينَا مِنَ الْقَومِ الظَّالِمِينَ.هنگامى كه با همراهان توحيدگرا و با ايمانت در كشتى قرار گرفتى، با همه وجود بگو: ستايش از آن خداى فرزانه و توانايى است كه ما را از شرارت و شقاوتِ مردم ستمكار و حق ستيز رهايى بخشيد.و نيز در ادامه سخن با آن پيامبر بزرگ مى افزايد:وَقُل رَّبِّ اَنزِلْنِى مُنزَلاً مُّبَارَكاًو بگو: پروردگارا، مرا در قرارگاهى پربركت و پرنعمت فرودآور؛ چرا كه نجات و رهايى حقيقى در اين است كه آنان را در چنين جايگاهى فرود آورد.به باور پاره اى، منظور از قرارگاه پربركت، خود كشتى است.و به باور پاره اى ديگر، منظور، كشتى است و پربركت بودن بخاطر اين است كه وسيله نجات است.به باور برخى منظور اين است كه بگو: پروردگارا! مرا در سرزمينى پر دار و درخت و پر آب و نعمت فرود آور.و به بار برخى ديگر، منظور از پربركت بودن قرارگاه و فرودگاه مورد تقاضا اين است كه در جايى ما را فرود آور كه نسل همراهانم فراوان گردد.وَاَنتَ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ.و تو اى خداى من! براستى كه بهترين فرودآورندگانى؛چرا كه من بر اين باورم كه جز ذات پاك تو و جز به خواست تو هيچ كس ديگر نمى تواند كسى را در جايگاهى پرناز و نعمت فرود آورد و ضمن ارزانى داشتن نعمتهاى بسيار به او و برطرف ساختن نيازهايش، او را امنيّت بخشد و از آفت ها و خطرها وى را مصون دارد.«حسن» در اين مورد آورده است كه: در كشتى نوح، هفت تن توحيدگرا و داراى ايمان راستين بودند كه نوح، هشتمين آنان و الگو و مقتدايشان بود.و برخى آورده اند كه شمار آنان به هشتاد نفر مى رسيد.در آخرين آيه مورد بحث، ضمن يك جمع بندى و نتيجه گيرى جالب و تفكّرانگيز از اين سرگذشت الهام بخش و رويداد شنيدنى مى فرمايد:اِنَّ فِى ذَلِكَ َلاَيَاتٍ براستى كه در سرگذشت نوح و دعوت انسان ساز او و كار ساختن كشتى به فرمان خدا و در پرتو وحى و نيز در نجات او و همراهان شايسته كردار و با ايمانش و نابودى دشمنانش با آن طوفان و عذاب تكان دهنده، براى خردمندان و خردورزان دليلهاى روشنى از يكتايى و قدرت و دانش بى كران خداست.وَاِن كُنَّا لَمُبْتَلِينَ.و بى گمان ما همه را مورد آزمايش قرار مى دهيم و آنان را به تفكّر برمى انگيزيم تا با نگرش بر آيات و نشانه هاى گوناگون، آفريدگار هستى را بشناسند.و آنان را نيز با فرستادن نوح و دعوت توحيدى و انسانى او،و با پند و اندرزها و هشدارهاى درس آموز و تكان دهنده،و با ديگر شيوه ها و نعمتها و وسائل آزموديم، تا شايد ايمان آورند و در برابر حق سر تعظيم و تسليم فرود آورند، امّا آنان همچنان به گستاخى و بيداد خود پاى فشردند و گناه كردند، و سرانجام فرجام شوم كارشان گريبانشان را گرفت.
