مَن يرى مالَهُ في ميزانِ غَيرِهِ :
كسى كه مال خود را در ترازوى ديگرى مى بيند

19449- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ أعظَمَ الحَسَراتِ يَومَ القِيامَةِ حَسرَةُ رجُلٍ كَسَبَ مالاً في غيرِ طاعَةِ اللّه ِ ، فوَرِثَهُ رجُلٌ فأنفَقَهُ في طاعَةِ اللّه ِ سبحانَهُ ، فدَخَلَ بهِ الجَنّةَ و دَخَلَ الأوّلُ بهِ النّارَ .
(1)

19450- عنه عليه السلام : يا ابنَ آدمَ ، كُنْ وَصِيَّ نَفسِكَ في مالِكَ ، و اعمَلْ فيهِ ما تُؤثِرُ أن يُعمَلَ فيهِ مِن بَعدِكَ .
(2)

19451- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولهِ تعالى :
«كذلكَ يُريهِمُ اللّه ُ أعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيهِم» (3)

ـ : هُو الرّجُلُ يَدَعُ المالَ لا يُنفِقُهُ في طاعَةِ اللّه ِ بُخلاً ، ثُمّ يَموتُ فيَدَعُهُ لمَن يَعمَلُ بهِ في طاعَةِ اللّه ِ أو في مَعصيَتِهِ ، فإن عَمِلَ بهِ في طاعَةِ اللّه ِ رآهُ في ميزانِ غيرِهِ فزادَهُ حَسرَةً و قد كانَ المالُ لَهُ ، أو عَمِلَ بهِ في مَعصيَةِ اللّه ِ (فهو) قَوّاهُ بذلكَ المالِ حتّى عُمِلَ بهِ في مَعاصي اللّه ِ .
(4)

كسى كه مال خود را در ترازوى ديگرى مى بيند

19449- امام على عليه السلام : بزرگترين حسرت ها در روز قيامت، حسرت مردى است كه مالى را از راه ناروا به دست آورَد و آن را براى مردى به ارث گذارَد و او آن را در راه طاعت خداى سبحان خرج كند و به سبب آن به بهشت رود و آن اوّلى به واسطه آن به دوزخ رود.

19450- امام على عليه السلام :

اى فرزند آدم! تو خود وصىّ خويش در اموالت باش و با آن همان كن كه ترجيح مى دهى بعد از تو با آن چنان شود.

19451- امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «اين چنين خدا كارهايشان را كه براى آنان مايه حسرت هاست ، به ايشان مى نماياند»

ـ فرمود : او مردى است كه مال خود را از روى بخل در راه طاعت خدا خرج نمى كند و مى ميرد و آن را براى كسى باقى مى گذارد كه يا آن را در راه طاعت خدا به كار مى برد يا در راه معصيت او. اگر در راه طاعت او به كار برد [صاحب اصلى مال ]مالى را كه از آن او بوده است، در ترازوى ديگرى مى بيند و بر حسرتش افزوده مى شود و اگر در راه معصيت خدا به كار بَرَد، او بوده كه با [به ارث گذاشتن ]آن مال وى را تقويت كرده است تا آن را در راه نافرمانى خدا به كار برد [و اين هم بر حسرت او مى افزايد].

1-نهج البلاغة : الحكمة 429 .

2-نهج البلاغة : الحكمة 254 .

3-البقرة : 167 .

4-بحار الأنوار : 73/142/20 .