لطفا منتظر باشید ...
(1)
تَفسيرُ المَوتِ :تفسير مرگ
19193- الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ و قد سُئلَ عن تفسيرِ المَوتِ ـ : علَى الخَبيرِ سَقَطتُم ، هُو أحَدُ ثلاثةِ اُمورٍ يَرِدُ علَيهِ : إمّا بِشارةٌ بنَعيمِ الأبَدِ ، و إمّا بِشارةٌ بعَذابِ الأبدِ ، و إمّا تَحزينٌ و تَهويلٌ و أمرٌ(ه) مُبهَمٌ ، لا يَدري مِن أيِّ الفِرَقِ هُو ... .(2) 19194- الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ أيضا ـ : أعظَمُ سُرورٍ يَرِدُ علَى المؤمنينَ إذ نُقِلوا عن دارِ النَّكَدِ إلى نَعيمِ الأبَدِ ، و أعظَمُ ثُبورٍ يَرِدُ علَى الكافِرينَ إذ نُقِلوا عَن جَنّتِهِم إلى نارٍ لا تَبيدُ و لا تَنفَدُ .
(3) 19195- الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : لَمّا اشتَدَّ الأمرُ بالحُسينِ بنِ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليهما السلام نَظَرَ إلَيهِ مَن كانَ مَعهُ فإذا هُو بخِلافِهِم ؛ لأنّهُم كُلّما اشتَدَّ الأمرُ تَغيَّرَت ألوانُهُم و ارتَعدَت فَرائصُهُم و وجَبَت قُلوبُهُم ؛ و كانَ الحُسينُ عليه السلام و بعضُ مَن مَعهُ مِن خَصائصهِ تُشرِقُ ألوانُهُم و تَهدَأُ جَوارِحُهُم و تَسكُنُ نُفوسُهُم . فقالَ بَعضُهم لبَعضٍ : اُنظُروا ، لا يُبالي بالمَوتِ ! فقالَ لَهُمُ الحُسينُ عليه السلام : صَبرا بَني الكِرامِ! فما المَوتُ إلاّ قَنطَرَةٌ تَعبُرُ بِكُم عَنِ البُؤسِ و الضَّرّاءِ إلَى الجِنانِ الواسِعَةِ و النَّعيمِ الدّائمَةِ ، فأيُّكُم يَكرَهُ أن يَنتَقِلَ مِن سِجنٍ إلى قَصرٍ ؟ !
(4) 19192- امام على عليه السلام : چه نزديك است زنده به مرده، چون به او مى پيوندد. چه دور است مرده از زنده زيرا كه از او جدا و بريده است!
تفسير مرگ
19193- امام على عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از تفسير مرگ ـ فرمود : نزد شخص آگاهى آمديد. مرگ يكى از سه امر است كه بر انسان وارد مى شود: يا بشارتى است به نعمت جاويدان، يا خبرى است از عذاب هميشگى و يا مايه اندوه و هراس و كارش در بوته ابهام است؛ نمى داند كه در زمره كدام دسته مى باشد...19194- امام حسن عليه السلام ـ نيز در پاسخ به همين پرسش ـ فرمود : بزرگترين شادى اى است كه به مؤمنان مى رسد؛ زيرا از سراى رنج و بدبختى به نعمت جاويدان منتقل مى شوند و بزرگترين هلاكتى است كه بر كافران در مى رسد؛ زيرا از بهشتشان [در دنياى پُر ناز و نعمت] به سوى آتشى برده مى شوند كه از ميان نمى رود و به پايان نمى رسد.19195- امام زين العابدين عليه السلام : چون كار بر حسين بن على بن ابى طالب عليهما السلام سخت شد، همراهيان حضرت به او نگريستند و ديدند حالتش برخلاف آنهاست؛ چه آنكه آنها هرگاه كار بالا مى گرفت رنگشان بر مى گشت و بدن هايشان مى لرزيد و دل هايشان به تپش مى افتاد، امّا حسين عليه السلام و برخى از همراهان خاصّ او رنگهايشان برافروخته مى شد و اندام هايشان آرام و جان هايشان آرامش مى يافت. پس، آنان به يكديگر مى گفتند : نگاه كنيد، از مرگ پروايى ندارد! حسين عليه السلام به ايشان فرمود : صبور باشيد، اى بزرگ زادگان! زيرا مرگ جز پلى كه شما را از رنج و بدبختى به سوى بهشت هاى پر گستره و نعمت جاويدان عبور مى دهد، نيست. كدام يك از شما خوش ندارد كه از زندانى به قصرى برده شود؟!1-غرر الحكم : 9598 و 9599 .2-معاني الأخبار : 288/2 .3-معاني الأخبار : 288/3 .4-معاني الأخبار : 288/3 .
