تَشييعُ الجَنازَةِ :تشييع جنازه
19354- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ أوّلَ ما يُجازى بهِ المؤمنُ بعدَ مَوتهِ أن يُغفَرَ لجَميعِ مَن تَبِعَ جَنازَتَهُ .(1) 19355- عنه صلى الله عليه و آله :
سِرْ سَنتَينِ بِرَّ والِدَيكَ ، سِرْ سَنةً صِلْ رَحِمَكَ ، سِرْ مِيلاً عُدْ مَريضا ، سِرْ مِيلَينِ شَيِّعْ جَنازَةً .
(2) 19356- عنه صلى الله عليه و آله : ما مِن مَيّتٍ يُوضَعُ على سَريرِهِ فَيُخطا بهِ ثلاثَ خُطاً إلاّ نادى بصَوتٍ يَسمَعُهُ مَن يَشاءُ اللّه ُ : يا إخوَتاهُ ! و يا حَمَلةَ نَعشاهُ ! لا تَغُرَّنَّكُمُ الدُّنيا كما غَرَّتني ! و لا يَلعَبَنَّ بكُمُ الزَّمانُ كما لَعِبَ بِي ! أترُكُ ما تَرَكتُ لذُرِّيَّتي و لا يَحمِلونَ عنّي خَطيئتي ، و أنتُم تُشَيِّعوني ثُمّ تَترُكوني و الجَبّارُ يُخاصِمُني
(3) .
(4) 19357- الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إذا اُدخِلَ المؤمنُ قَبرَهُ نُوديَ : ألا إنّ أوّلَ حِبائكَ الجَنَّةُ ، و حِباءَ مَن تَبِعَكَ المَغفِرَةُ .
(5)
تشييع جنازه
19354- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نخستين پاداشى كه بعد از مرگ مؤمن به او داده مى شود، اين است كه همه تشييع كنندگان جنازه اش آمرزيده مى شوند.19355- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى نيكى به پدر و مادرت، مسافت دو ساله بپيما. براى به جا آوردن صله رحم، مسافت يك ساله بپيما. براى عيادت بيمار، يك ميل راه بپيما و براى شركت در تشييع جنازه اى، دو ميل راه بپيما.19356- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ مرده اى نيست كه در تابوتش نهاده و سه گام برده شود، مگر اينكه با صدايى، كه هر كس كه خدا بخواهد آن را مى شنود، صدا مى زند : اى برادران! اى تابوت كشان! زنهار كه دنيا شما را چون من نفريبد! و روزگار شما را نيز چون من بازى ندهد! براى بازماندگانم مال و منال بر جاى گذاشتم، در حالى كه آنان بار گناهى از مرا به دوش خود نمى كشند و شما نيز مرا تشييع مى كنيد و سپس تنهايم مى گذاريد و خداوند جبّار از من حساب مى كشد.19357- امام باقر عليه السلام : چون مؤمن در گور خود نهاده شود، او را ندا آيد : هان! نخستين هديه به تو بهشت است و هديه كسانى كه تشييعت كرده اند، آمرزش.1-كنز العمّال : 42310 .2-النوادر للراوندي : 92/29 .3-كنز العمّال : 42357 .4-(انظر) بحار الأنوار : 6 / 258 / 94 و ص 259 / 96 .5-الكافي : 3/172/1 .