في كُلِّ وَقتٍ مَوتٌ :در هر دمى، مردنى است - میزان الحکمه جلد 11

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

میزان الحکمه - جلد 11

محمد محمدی ری شهری؛ ترجمه حمیدرضا شیخی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

في كُلِّ وَقتٍ مَوتٌ :در هر دمى، مردنى است

19164- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : في كُلِّ نَفَسٍ مَوتٌ .
(1)

19165- عنه عليه السلام : في كُلِّ وَقتٍ فَوتٌ .
(2)

19166- عنه عليه السلام : في كُلّ لَحظَةٍ أجَلٌ .
(3)

19167- عنه عليه السلام : نَفَسُ المَرءِ خُطاهُ إلى أجَلِهِ .
(4)

(انظر) العُمر : باب 2878 .

الإنسانُ طَريدُ المَوتِ :مرگ در تعقيب انسان است

الكتاب

كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَ مَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ مَتَاعُ الْغُرُورِ» .
(5)

الحديث

19168- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَثَلُ الّذي يَفِرُّ من المَوتِ كالثَّعلَبِ تَطلُبُهُ الأرضُ بدَينٍ، فجَعَلَ يَسعى حتّى إذا أعيا و انبَهَرَ دَخَلَ جُحرَهُ ، فقالَت لَهُ الأرضُ عندَ سَبَلَتِهِ : دَيني دَيني يا ثَعلبُ ! فخَرَجَ لَهُ حُصاصُ ، فلَم يَزَلْ كذلكَ حتّى انقَطعَت عُنُقُهُ فماتَ .
(6)

در هر دمى، مردنى است

19164- امام على عليه السلام : در هر نَفَسى، مرگى است.

19165- امام على عليه السلام : در هر زمانى، فوتى است.

19166- امام على عليه السلام : در هر لحظه اى، اجلى است.

19167- امام على عليه السلام : نَفَس انسان، گام برداشتن او به سوى اجلش است.

مرگ در تعقيب انسان است

قرآن

«هر جاندارى، چشنده [طعم] مرگ است. و همانا روز رستاخيز پاداش هايتان به طور كامل به شما داده مى شود. پس هر كه را از آتش به دور دارند و در بهشت در آورند، قطعاً كامياب شده است و زندگى دنيا جز مايه فريب نيست».

حديث

19168- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حكايت كسى كه از مرگ مى گريزد، حكايت روباهى است كه زمين از او طلبكار است و آن روباه از او مى گريزد چندان كه خسته مى شود و از نفس مى افتد و به لانه خود مى رود و زمين در بيخ سبيل [گوش ]او مرتب مى گويد : اى روباه! طلبم را بده، طلبم را بده! و در اين هنگام با عجله از لانه خود خارج مى شود و شروع به دويدن مى كند تا آنكه گردنش قطع مى شود و مى ميرد.




1-غرر الحكم : 6455 .

2-غرر الحكم : 6456 .

3-غرر الحكم : 6457 .

4-نهج البلاغة : الحكمة 74 .

5-آل عمران : 185 .

6-كنز العمّال : 42145 .

/ 340