لولا السُّجودُ للّه ِ ، و مُجالَسَةُ قَومٍ يَتَلَفَّظونَ طيبَ الكلامِ كما يُتَلفَّظُ طيبُ التَّمرِ ، لَتمَنّيتُ المَوتَ .
(1)
سَكرَةُ المَوتِ :سكرات مرگ
الكتاب
وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ» .(2) وَ لَوْ تَرَى إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُوا الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ وَ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ» .
(3) كَلاَّ إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ * وَ قِيلَ مَنْ رَاقٍ * وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ * وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ * إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ» .
(4) (انظر) النساء : 97 ، محمّد : 27 ، الواقعة : 83 ـ 94 .19309- الزهد للحسين بن سعيد ـ به نقل از سلمان ـ : اگر مسأله سجده كردن براى خدا و همنشينى با عدّه اى كه از دهانشان سخنان نيكويى چون خرماى ناب بيرون مى ريزند در ميان نبود، هر آينه تمنّاى مرگ مى كردم.
سكرات مرگ
قرآن
«و سَكَرات مرگ، به راستى در رسيد؛ اين همان است كه از آن مى گريختى».«و اگر بينى آن گاه كه فرشتگان جان كافران را مى ستانند، بر چهره و پشت آنان مى زنند و [گويند : ]عذاب سوزان را بچشيد».«چنين نيست [كه انسان مى پندارد. او ايمان نمى آورد ]تا موقعى كه جان به ترقوه ها رسد و گفته شود : آيا كسى هست كه نجات دهد؟ و به جدايى از دنيا يقين پيدا كند. و ساق پاها [از سختى جان دادن] به هم درپيچد. در آن روز، مسير همه به سوى پروردگارت خواهد بود».1-الزهد للحسين بن سعيد : 79/212 .2-ق : 19 .3-الأنفال : 50 .4-القيامة : 26 ـ 30 .