میزان الحکمه جلد 11
لطفا منتظر باشید ...
19493- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : المالُ مالُ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ، جَعَلَهُ وَدائِعَ عندَ خَلقِهِ ، و أمَرَهُم أن يأكُلوا مِنهُ قَصدا، و يَشرَبوا مِنهُ قَصدا ، و يَلبَسوا مِنهُ قَصدا ، وَ ينكِحوا مِنهُ قَصدا ، و يَركَبوا مِنهُ قَصدا ، و يَعودوا بِما سِوى ذلكَ على فُقَراءِ المؤمنينَ ، فمَن تَعَدّى ذلكَ كانَ ما أكلَهُ حَراما ، و ما شَرِبَ مِنهُ حَراما و ما لَبِسَهُ مِنهُ حَراما ، و ما نَكحَهُ مِنهُ حَراما ، و ما رَكِبَهُ مِنهُ حَراما .
(1) 19494- عنه عليه السلام : أ تَرى اللّه َ أعطى مَن أعطى مِن كرامَتِهِ علَيهِ ، و مَنعَ مَن مَنعَ مِن هَوانٍ بهِ علَيهِ ؟! لا ، و لكنّ المالَ مالُ اللّه ِ يَضَعُهُ عِندَ الرّجُلِ وَدائِعَ ، و جَوّزَ لَهُم أن يأكُلوا قَصدا ، و يَلبَسوا قَصدا ، و يَنكِحوا قَصدا ، و يَركَبوا قَصدا، و يَعودوا بِما سِوى ذلكَ على فُقَراءِ المؤمنينَ ، و يَلُمُّوا بهِ شَعثَهُم ، فمَن فَعَلَ ذلكَ كانَ ما يَأكُلُ حَلالاً ، وَ يشرَبُ حَلالاً ، و يَركَبُ و يَنكِحُ حَلالاً ، و مَن عدا ذلكَ كانَ علَيهِ حَراما . «لا تُسْرِفوا إنّهُ لا يُحِبُّ المُسْرِفينَ» (2) ، أ تَرَى اللّه َ ائتَمَنَ رجُلاً على مالٍ ، لَهُ أن يَشتَريَ فَرَسا بعَشرَةِ آلافِ دِرهَمٍ و يُجزيهِ فَرَسٌ بعِشرينَ دِرهَما ؟
و يَشتَريَ جارِيَةً بألفِ دينارٍ و يُجزيهِ بعِشرينَ دينارا ؟
و قالَ :
«لا تُسْرِفوا ...»
! .
(3) 19493- امام صادق عليه السلام : اموال از آنِ خداست و آنها را نزد آفريدگان خويش امانت نهاده است و فرمانشان داده كه از آن با ميانه روى بخورند و با ميانه روى بنوشند و با ميانه روى بپوشند و با ميانه روى ازدواج كنند و با ميانه روى وسيله سوارى بخرند و سوار شوند و بيش از آن را به مؤمنان نيازمند ببخشند. هر كه از اين حدّ [اعتدال و ميانه روى] فراتر رود، آنچه از آن مال مى خورد حرام است و آنچه مى نوشد حرام و آنچه مى پوشد حرام و آنچه به وسيله آن مال ازدواج مى كند حرام و آنچه سوار مى شود حرام است.19494- امام صادق عليه السلام : فكر مى كنى خداوند كه به كسى چيزى داده به خاطر اين است كه در پيشگاه او احترام دارد و به كسى كه چيزى نداده براى اين است كه در نظر او خوار و بى مقدار است؟
نه، بلكه اموال از آنِ خداست كه نزد انسان به امانت مى گذارد و به ايشان اجازه مى دهد كه با رعايت ميانه روى بخورند و بپوشند و ازدواج كنند و وسيله سوارى بخرند و سوار شوند و مازاد بر آن را به مؤمنان نيازمند بدهند و بدين وسيله آنها را از پريشانى برهانند. پس هر كه چنين كند، آنچه مى خورد و مى نوشد و سوار مى شود و ازدواج مى كند حلال است و هر كه از اين حد تجاوز كند، بر او حرام باشد. «اسراف نكنيد كه خدا اسرافكاران را دوست ندارد»، آيا خيال مى كنى خداوند كه مالى را به امانت به مردى داده، او حق دارد اسبى را به ده هزار درهم بخرد، در حالى كه اسب بيست درهمى هم برايش كافى است؟
يا كنيزى را به هزار دينار بخرد، در صورتى كه كنيز بيست دينارى هم او را كفايت مى كند؟
حال آنكه فرموده است : «اسراف نكنيد...» !
