نزول العذاب و مجيء الطوفان :
نزول عذاب و آمدن طوفان

حتّى إذا تمّت صنعة الفلك و جاء أمر اللّه و فار التنّور أوحَى اللّه تعالى إليه أن يحمل في السفينة من كلٍّ من الحيوان زوجَين اثنَين ، و أن يحمل أهله إلاّ من سبق عليه القول الإلهيّ بالغرق و هو امرأته الخائنة و ابنه الذي تخلّف عن ركوب السفينة ، و أن يحمل الذين آمنوا (سورتا هود و المؤمنون) ، فلمّا حملهم و ركبوا جميعا فتح اللّه أبواب السماء بماء منهمر و فجّر الأرض عيونا فالتقَى الماء على أمر قد قُدِر (سورة القمر) و علا الماءُ و ارتفعت السفينة عليه و هي تسير في موج كالجبال (سورة هود) فأخذ الناسَ الطوفان وهم ظالمون ، و قد أمره اللّه تعالى إذا استوى هو و من معه علَى الفلك أن يحمد اللّه على ما نجّاه من القوم الظالمين ، و أن يسأله البركة في نزوله فيقول : الحمد للّه الذي نجّانا من القوم الظالمين ، و يقول : رَبِّ أنزِلني مُنزَلاً مبارَكا و أنت خير المُنزِلين .

نزول عذاب و آمدن طوفان

وقتى كار ساختن كشتى تمام شد و فرمان خدا دررسيد و تنور فوران كرد خداى متعال به نوح وحى فرمود كه از هر حيوانى يك جفت [نر و ماده ]و نيز خانواده اش را ـ مگر آن افرادى كه قبلاً فرمان الهى راجع به غرق شدن آنها صادر شده، يعنى زن خائن و فرزند او كه از سوار شدن به كشتى سرباز زدند ـ و همچنين كسانى را كه ايمان آورده اند سوار كشتى كند
.

(سوره هود و مؤمنون).

وقتى نوح آنها را بار كرد و همه سوار كشتى شدند، خداوند درهاى آسمان را باز كرد و آب سرازير شد و چشمه هاى زمين را نيز جوشان كرد و آب طبق فرمان مقدّر، به هم رسيد (سوره قمر). آب بالا آمد و كشتى روى آب قرار گرفت و در ميان امواجى كوه آسا به راه افتاد (سوره هود). بدين سان طوفان آن مردم ستمكار را فرو گرفت و خدا به نوح فرمان داد كه وقتى او و همراهانش در كشتى قرار گرفتند، خدا را سپاس گويد كه وى را از مردم ستمكار نجات داد و از او در فرود آمدن از كشتى بركت طلبد و بگويد :

«ستايش خدا را كه از مردم ستمكار نجاتمان داد»

و بگويد : «پروردگارا! مرا در جايگاهى مبارك فرود آور كه تو بهترين راهبرانى».