لطفا منتظر باشید ...
موسى وَ الخِضرُ عليهما السلام
الكتاب
«وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِفَتَاهُ لاَ أَبْرَحُ حَتَّى أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ أَوْ أَمْضِيَ حُقُبا * ... وَ أَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَ كَانَ تَحْتَهُ كَنْزٌ لَهُمَا وَ كَانَ أَبُوهُمَا صَالِحا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَ يَسْتَخْرِجَا كَنْزَهُمَا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ وَ مَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ذلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِعْ عَلَيْهِ صَبْرا» .(1)
الحديث
19723- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :رَحِمَ اللّه ُ أخي موسى استَحيا فقالَ ذلكَ، لَو لَبِثَ مَع صاحِبهِ لأبصَرَ أعجَبَ الأعاجِيبِ .
(2) 19724- عنه صلى الله عليه و آله : رَحمَةُ اللّه ِ علَينا و على موسى ، لَو صَبَرَ لرأى مِن صاحِبِهِ العَجَبَ ، و لكنّهُ قالَ :
«إنْ سَألْتُكَ عَن شَيْءٍ بَعْدَها فَلا تُصاحِبْني قَد بَلَغْتَ مِن لَدُنِّي عُذْرا» (3)
.
(4)
موسى و خضر عليهما السلام
قرآن
«و [ياد كن] هنگامى را كه موسى به جوانِ (همراه) خود گفت : دست بردار نيستم تا به محل برخورد دو دريا برسم، هر چند سال ها سير كنم... و امّا ديوار، از آنِ دو پسر بچه يتيم در آن شهر بود و زيرِ آن گنجى متعلّق به آن دو بود و پدرشان مردى نيكوكار بود. پس پروردگار تو خواست آن دو يتيم به حدّ رشد برسند و گنجينه خود را ـ كه رحمتى از جانب پروردگارت بود ـ بيرون آورند. و اين كارها را من خود سرانه انجام ندادم. اين بود تأويل آنچه كه نتوانستى بر آن شكيبايى ورزى».حديث
19723- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند برادرم موسى را رحمت كند؛ حيا كرد و آن حرف را زد. اگر با همسفر خود مى ماند بى گمان شگفت ترين عجايب را مى ديد.19724- پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : رحمت خدا بر ما و بر موسى. اگر شكيبايى مى كرد بى گمان از همسفر خود شگفتى ها مى ديد. امّا گفت :«اگر از اين پس چيزى از تو پرسيدم، ديگر با من همراهى مكن و از جانب من قطعاً معذور خواهى بود».
1-الكهف : 60 ـ 82 .2-بحار الأنوار : 13/284/1 .3-الكهف : 76 .4-كنز العمّال : 32379 .
