جاذبه و دافعه على - علی (علیه السلام) در آیینه نهج البلاغه نسخه متنی

جاذبه و دافعه على

[ اين بحث، تلخيصى از كتاب "جاذبه و دافعه على "ع' اثر شهيد مطهرى است. ]

قـانـونِ 'جـذب و دفع' يك قانون عمومى است كه بر سراسر نظام آفرينش حاكم است. از نـظـر جـوامـع عـلمى مسلّم است كه هيچ ذرّه اى از ذرات جهان هستى از قانون جاذبه عمومى خارج نبوده و همه محكوم آنند. از بزرگ ترين اجسام و اجرام عالم تا كوچك ترين ذرات آن، داراى نـيرويى مرموز به نام 'نيروى جاذبه' هستند و هم به نحوى تحت تاءثير آن مى باشند.

جاذبه و دافعه در جهان انسان

در ميان انسان ها نيز قانون جذب و دفع وجود دارد. دوستى ها و رفاقت ها و يا دشمنى ها و كـيـنـه تـوزى هـا، هـمـه مظاهرى از جذب و دفع انسانى است. اين جذب و دفع ها براساس سنخيت و مشابهت و يا ضدّيت و منافرت پى ريزى شده است و در حقيقت علّت اساسى جذب و دفـع را بـايـد در سـنـخيت و تضاد جستجو كرد. گاهى دو نفر انسان، يكديگر را جذب مى كـنـنـد و دلشـان مـى خـواهـد بـا يـكديگر دوست و رفيق باشند، اين رمزى دارد و رمزش جز سـنـخـيـت نـيـسـت. ايـن دو نـفـر تـا در بـينشان مشابهتى نباشد همديگر را جذب نمى كنند و مـتـمـايـل بـه دوسـتـى بـا يـكـديـگـر نـخـواهـنـد شد و به طور كلى نزديكى هر دو موجود، دليل بر يك نحو مشابهت و سنخيتى است در بين آنها.