اءسماء بنت عميس گويد:هنگامى كه حضرت زهراء سلام اللّه عليها اوّلين فرزندش امام حسن عليه السلام را به دنيا آورد و زايمان نمود، خونى را كه ديگر زن ها در موقع زايمان به عنوان خون نفاس مىبينند از او خارج نگرديد.و من از اين جريان بسيار تعجّب كردم، به هيمن جهت راهى منزل پدرش، رسول خدا صلّى الله عليه وآله گشتم و چون بر آن حضرت وارد شدم، عرض كردم: يا رسول اللّه! آيا فاطمه خون حيض و نفاس نمى بيند؟!حضرت رسول صلّى الله عليه وآله در پاسخ به من اظهار داشت: آيا نمى دانى كه دخترم فاطمه «طاهره و مطهّره» است!يعنى؛ پاك و پاكيزه مىباشد و با ساير زنان تفاوت دارد و خون حيض و نفاس از او خارج نمى گردد.(32)و امام محمّد باقر عليه السلام نيز حكايت فرمايد:چون قيامت برپا شود، حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه عليها بر درب ورودى دوزخ توقّف نمايد و به درگاه خداوند متعال اظهار دارد: خداوندا! تو مرا فاطمه ناميده اى و وعده دادى هر كه دوستدار و علاقه مند به من و ذريّه ام باشد، او را به آتش جهنّم مجازات نخواهى كرد و مىدانم كه وعده تو حقّ است.آن گاه از سوى پروردگار متعال ندا مىرسد: اى فاطمه! راست مىگوئى، من تو را فاطمه ناميده ام و وعده داده ام هر كه علاقه مند به تو و ذريّه ات بوده و ولايت آن ها را پذيرفته باشد به آتش دوزخ مجازات نخواهم كرد و هم اكنون به وعده خود وفا مىكنم.و آن هائى را كه دوست دارى و اهل آتش جهنّم هستند، تو مىتوانى آنها را شفاعت نمائى؛ و من شفاعت و وساطت تو را پذيرا هستم، تا آن كه موقعيّت و منزلت تو را نزد ملائكه و انبياء و اهل محشر آشكار سازم.پس اى فاطمه! هر كه در پيشانى و بين دو چشمان او نوشته باشد كه مؤمن هست، مىتوانى شفاعت نمائى و نجات بخش او از آتش دوزخ باشى و او را وارد بهشت گردانى.(33)
لطفا منتظر باشید ...
