روزى امام محمّد باقر عليه السلام ضمن فرمايشاتى، در جمع اصحاب حكايت فرمود:حضرت فاطمه زهراء عليها السلام پس از رحلت پدرش، رسول گرامى اسلام صلّى الله عليه وآله بيش از مدّت شصت روز زندگى نكرد.(49)و چون مريضى آن مخدّره مظلومه كه به جهت صدمات وارده به وجود آمده بود شدّت يافت، دست به سوى آستان مقدّس الهى بلند كرده و با خداوند متعال مناجات و راز و نياز مىنمود.و از جمله مناجات ها و استغاثه هاى آن حضرت چنين بود:«يا حَىُّ يا قَيُّوم، بِرَحْمَتِك اءسْتَغيثُ، فَاءغِثْنى، اللّهمّ زَحْزِحْني عَنِ النّارِ، واءدْخِلْنى الْجَنَّةَ، واءلْحِقْنى بِمُحمَّد «صلّى اللّه عليه وآله وسلّم».و هرگاه اميرالمؤمنين، علىّ عليه السلام كنار بستر همسرش، فاطمه زهراء عليها السلام مىآمد، براى او اين چنين دعا مىنمود:اى فاطمه! خداوند، تو را عافيت و سلامتى عنايت فرمايد، و تو را زنده و سالم نگه دارد.وليكن حضرت زهراء مرضيّه عليها السلام در مقابل دعاى شوهرش، چنين اظهار مىداشت: چه قدر خوب است كه هر چه زودتر به خداى خويش ملحق شوم و با او ملاقات كنم.و سپس در آخرين لحظات عمر شريفش، وصيّت خود را پيرامون مهريّه اش و همچنين اثاث و اسباب منزل كه متعلق به خودش بود مطرح كرد و در پايان به همسرش امام علىّ عليه السلام خطاب كرد و اظهار داشت:يا علىّ! پس از من با اءمامه دختر ابوالعاص ازدواج نما، چون كه او همانند خودم نسبت به فرزندانم دلسوز و مهربان مىباشد.(50)
لطفا منتظر باشید ...
