عقب ماندگى ذهنى كم وسبك - طبقه بندی بیماران روانی و احکام آنان از دیدگاه محقق نراقی نسخه متنی

عقب ماندگى ذهنى كم وسبك

عقب ماندگى ذهنى كم و سبك, كم و بيش, برابر چيزى است كه در مقوله آموزشى به آن (آموزش پذير) گفته مى شود.)16

به طور معمول دچار آمدگان به عقب ماندگى كم وسبك, توانايى آن را دارند كه با پشتيبانيهاى مناسب, زندگى موفقى را در جامعه, چه به گونه مستقل و چه در محيط هاى نظارت شده, داشته باشند.17

وضع ظاهر و رفتار و سخن گفتن اين دسته از عقب ماندگان, نزديك به پايه افراد نرمال است. به راحتى سخن مى گويند و به پرسشهاى ساده, به سرعت پاسخ مى گويند, لكن اطلاعات عمومى, فهم, درك, استدلال و حتى علاقه هاى آنان بچه گانه است. گنجايش آنها براى تفكر انتزاعى محدود است و بيش تر جنبه انضمامى دارد. رشد و تكامل آنان كندتر از شخص سالم است. مى توانند حرفه هاى ماهر و غير ماهر را در حد خودكفايى بياموزند.18

عقب ماندگى ذهنى ميانه

در گذشته به اين دسته از عقب ماندگان, (ابله) Imbicile مى گفتند.19 بيش تر دچار آمدگان به اين پايه از عقب ماندگى ذهنى, در سالهاى نخستين كودكى, چگونگى پيوند و پيوستگى با ديگران را ياد مى گيرند. آنان از آموزشهاى شغلى بهره مى برند و با زير نظر گرفتن و نگهدارى و نگهبانى از آنان, در اندازه ميانگين, مى توانند از خود نگهبانى كنند و خود را از آفتها به دور نگهدارند. افزون بر اين, اينان توانايى دارند از برنامه هاى آموزشى در مهارتهاى شغلى و اجتماعى سود ببرند; اما دور است در فراگيرى دانش, از سطح كلاس دوم فراتر روند. در دوران بزرگسالى, توانايى دارند كارهاى غيرماهرانه يا نيمه ماهرانه را زير نظر و سرپرستى ديگران در كارگاهها, انجام دهند.20 اين گروه بايد هميشه نگهدارى شوند; زيرا بيرون از جاى بسته, توانا به نگهدارى از خود نيستند.21