هدف اصلى نگارش اين مقاله, طرح گزاره جديد و مورد نياز جامعه حقوقى و قضايى كشور (روان پزشكى قانونى) است. از آن جا كه نگارنده كتابى در اين باب در دست نگارش دارد, در گاه پژوهش, در لابه لاى سخنان و آراى فقيهان و صاحب نظران بنام فقه شيعه, به جست وجو پرداخت, تا به ديدگاه آنان در اين مسأله دست يابد كه به مقاله اى از فقيه ژرف انديش, آگاه و همه سونگر, علامه نراقى در عوائد الايام دست يافت. زاويه نگاه, طرح بحث به گونه فنى و كارشناسانه و دقيق و موشكافانه, نگارنده را بر آن داشت كه در مقاله اى مستقل, ديدگاه ايشان را در باب بيماران روانى, با توجه به دانش جديد روان پزشكى به بوته بررسى نهد. امّا پيش از ورود به اين گفتاگوى, بايسته است نگاهى گذرا به مقوله ها و گزاره هايى كه به گونه اى در پيوند با گزاره مورد بحث است, داشته باشيم: