مفهوم اختلال روانى, مانند خيلى از مفاهيم ديگر در پزشكى و ديگر علوم, تعريف علمى ثابت ندارد, به گونه اى كه تمام موقعيتها را در برگيرد. تمامى شرايط طبى با سطوحى از انتزاع تعريف مى شوند. اختلالهاى روانى نيز, با انواع مفاهيم, مانند ناراحتى, كنترل نداشتن, محروم بودن, ناتوانى, انعطاف نداشتن بى منطقى, الگوى نشانگى, سبب شناسى و انحراف آمارى, تعريف شده اند. هريك از اين مفاهيم, شاخص مفيدى براى يك اختلال روانى است; اما هيچ كدام معادل مفهوم اختلال نيست.7 چهارمين چاپ راهنماى تشخيصى و آمارى اختلالات روانى (DSM-IV) اختلالهاى روانى را اين گونه تعريف كرده است: (هر يك از اختلالات روانى يك سندرم يا الگوى رفتارى يا روان شناختى تصور مى شود كه در فرد روى مى دهد و با ناراحتى فعلى (يعنى: علامتى دردناك) يا ناتوانى (يعنى: تخريب در يك يا چند زمينه مهم عملكرد) يا افزايش قابل ملاحظه خطر مرگ, درد, ناتوانى يا از دست دادن قابل ملاحظه آزادى همراه است.)8