وضعيت روانى - طبقه بندی بیماران روانی و احکام آنان از دیدگاه محقق نراقی نسخه متنی

شروع آن زودرس و پيش از 25 سالگى است. بيمار آشفته, بدون هدف و سازندگى است. آشفتگى تفكر او آشكار و تماس او با واقعيت, بسيار ناچيز است. ظاهر شخصى و رفتار اجتماعى او خراب و واكنشهاى هيجانى او نامناسب است. خنده بدون دليل آشكار, از او بسيار سر مى زند. در اين گونه اسكيزوفرنى, ادا در آوردن, دهن كجى, ولخندى شايع بوده و رفتار بيمار بسيار سبكسرانه است.34 ويژگى كلاسيك نوع كاتاتونيك, آشفتگى نمايان و آشكار در كاركرد حركتى است كه ممكن است به صورت بُهت, منفى كارى, جمود يا عدم انعطاف, تحريك يا انتخاب حالت ويژه ظاهر شوند.

نشانه هاى فرعى بر رفتار كليشه اى, ادا و اطوار, انعطاف مومى, موتيسم, بويژه شايع است.35

وضعيت روانى

ظاهر كلى بيمار اسكيزوفرنيك, ممكن است از يك فرد بسيار ژوليده پرجيغ و داد و هيجان زده تا فردى بسيار آراسته, به طور كامل ساكت و بى حركت, تغيير كننده و دگرگون شونده باشد. ممكن است بين اين دو قطب, كسان پرحرف كه اندامى غير عادى دارند, ديده شوند.36

از ديگر نشانه هاى اين بيمارى, افسردگى, كاهش واكنش هيجانى كه گاهى شدت آن تا مرز نداشتن احساس لذت مى رسد. و هيجانهاى بسيار شديد, نامتناسب خشم, خوشحالى يا ناشكيبايى و پريشانى است.37

بيمار ممكن است احساسهاى سرخوشانه قدرت مطلق, خلسه مذهبى, وحشت از هم پاشيدگى روانى, يا اضطراب ناتوان كننده مربوط به ويرانى عالم را بازگو كند.

وهمها و پندارهاى شنوايى نيز در بيماران اسكيزوفرنيك شايع است. صداها بيش تر تهديدآميز, زشت, اتهام زننده و موهن هستند. دو صدا ممكن است با هم مشغول مكالمه باشند, يا صدايى به رفتار و زندگى بيمار اشاره داشته باشد.

يكى ديگر از اختلالهاى در بيماران اسكيزوفرنيك, اختلال تفكر است. هذيانها, روشن ترين نمونه هاى اين اختلال هستند.38