تاكنون ثابت شد كه تمام تكاليف دينى به حقوق بشر بر مىگردد و به لحاظ ارزيابى نهايى سختى در كار نيست؛ زيرا گنج حاصل از آن بيش از رنج انجام آن است. مردان بزرگى كه فهميدند دستور دينى حق است نه تكليف و با امتثال آن به حق اصيل خود مىرسند، سالروز بلوغشان را جشن گرفتند. آنچه در اين عصر به عنوان جشن تكليف و جشن تشريف و جشن عبادت كه به بركت انقلاب اسلامى رواج پيداكرد، از سنتهاى عالم ربّانى سيد بن طاوس(ره) است. اين بزرگان علم و عمل نه تنها در مسائل فكرى مجتهد بودند، بلكه در مسائل اجرايى هم اجتهاد مىكردند البته اينگونه اجتهادها اندك است. مبناى برگزارى مراسم جشن كسانى كه مىگويند بشر حق دارد نه تكليف، خيال مىكنند تكليف دينى بشر، بار زايدى است كه وى براى ديگرى به دوش مىكشد و حال آنكه حقيقت امر اين گونه نيست. بشرِ دينْمدار، بار زايدى براى ديگران بر دوش نمىكشد بلكه بار خود را به دوش دارد تا به حق خود دست يابد.