دخالتهای آمریکا در ایران جلد 1

-- اقليتهاى قومى " بيش از همه كردها و اعراب "
-- بقاياى رژيم سابق از جمله نظاميان و پرسنل ساواك
-- نيروهاى چپگرا كه مخفى و زيرزمينى هستند و خوب مسلح
مى باشند ولى تهديد بلافاصله اى را تشكيل نمى دهند و
-- تبعيديهاى اروپا و ايالات متحده كه مركب از افسران سابق ارتش،
تكنوكراتها، روشنفكران و سياستمداران ليبرال هستند.

-- هيچ كدام از اين گروهها نتوانسته است سازمانى را به هم جوش بدهد
كه به نحو موئثرى دستگاه خمينى را به مبارزه بطلبد.

روحانيون به نحو
بدون ملاحظه اى بر اقليتهاى قومى غلبه كرده و مانورهاى چپگرايان
را خنثى كرده اند.

هر چند بسيارى از تبعيديها دلشان مى خواست
رژيم را سرنگون كنند آنها ظاهراہ على رغم كوششهاى شاهپور بختيار
فاقد هماهنگى و سازمان هستند.

ما معتقديم كه بختيار كمتر چشم
انداز موفقيت سياسى در ايران دارد.

سياست خارجى.

شكل و مضمون سياست خارجى رژيم جديد هنوز
به مرحله ئ قطعى نرسيده است.

سياست خارجى كنونى رژيم منعكس كننده
اوضاع درهم و برهم داخلى است، ولى چند روند به تدريج
روشن مى شود.

-- ناسيوناليسم نفرت از بيگانه: اين روند شامل سياستهاى به طور كلى
ضد غربى و به ويژه ضد آمريكائى است.

-- ماهيت بشارت دهنده ئ اسلامى: خمينى مى خواهد انقلاب را به
گروههاى اسلامى يا شيعه در خارج صادر كند.

مع ذلك تاكنون به
چنين گروههائى چندان كمك مادى تكنيكهاى انقلابى تئورى
سازمانى لازم براى اجراى اين انديشه است.

مواضع ضد اسرائيلى و
طرفدار "سازمان آزاديبخش فلسطين" ايران و همچنين فعاليتهاى
طرفدارى از
شيعه در خليج فارس تاكنون جز بيانهاى كليدى اين تحرك بوده است.

مع ذلك ايرانيان در افغانستان خويشتندار بوده اند.

-- شركت در نهضت كشورهاى غيرمتعهد: ايران در جستجوى يك
چهارچوب جديد به جاى پيوندهاى نزديك شاه با غرب است.

نهضت
كشورهاى غيرمتعهد امكاناتى را در اين زمينه فراهم مى كند ولى به طور
كلى ايران به عنوان يك گروك تنها باقى خواهد ماند.

-- شناسائى واقعيهاى ژئوپليك ايران: تشنج هاى اجتناب ناپذيرى
بين اين عنصر و عنصر اسلامى وجود دارد.

اين تشنجات به ويژه در
خليج فارس مشاهده شده ايت: "واقع گرايان" وزارت امور خارجه
مى خواهند مناسبات عادى داشته باشند ولى روحانيون مى خواهند
انقلاب را صادر كنند و يكى از نتايج اين تضاد عدم امنيت در منطقه
بوده است.

زيرا رژيمهاى خليج فارس مى كوشند آنچه را كه ايران
انجام خواهد داد، ارزيابى كنند.

اين كشورها قرار است يك كنفرانس
امنيتى " بدون ايران " در ماه نوامبر تشكليل دهند.

نتيجه ئ ديگر اين بوده
است كه در ميان اقليت شيعه در خليج فارس حالت ثبوت موجوديت
خود، تشديد شده است.

اقتصاد: ايران با فشارهاى ناشى از تورم و بيكارى دو سه ميليون نفرى
" 20 درصد نيروى كار " و انحطاط در توليد ناخالص ملى به ميزان
20% مواجه است.

مع ذلك اقتصاد ايران سرگرم كار است و حتى
نشانه هائى آزمايشى " هر چند موقتى باشد " از بهبود آشكار مى كند.

بانكها كار مى كنند.

چندين موسسه با سرمايه گذارى ايران و خراج
فعاليت دارند و نفت همچنان روزانه بين 60 تا 70 ميليون دلار درآمد
فراهم مى كند و برداشت محصول گندم و برنج رضايتبخش به نظر مى رسد.

مع ذلك چشم انداز درازمدت تر چندان تشويق كننده نيست.

در افق اقتصادى چيزى به نظر نمى رسد كه هنگامى كه توليد نفت از
اوائل
سالهاى 1980 رو به انحطاط برود وسيله اى براى رشد را به جاى نفت
جايگزين كند.

علاوه بر اين حكومت بازرگان اقتصادى را به ارث برده
است كه دراى نفرين دوگانه است: يعنى ميراثى از برنامه هاى
غيرواقع گرايانه ئ نمايشى كه در زمان فراوانى محصول نفت آغاز شد و
هرج و مرج ناشى از خود انقلاب.

لمحه ئ نويد بخشى ممكن است وجود داشته باشد: انقلاب فرصت
كميابى به برنامه ريزان مى دهد تا صحنه را كاملاہ پاك كنند و افراطهاى
گذشته را از ميان ببرند و اقتصاد ار بر روى يك شالوده ئ عقلائى بنا
نهند.

مع ذلك جو سياسى كنونى به چنين تحولى راهنمائى نمى كند.

علاوه بر اين، بلاتكليفى درباره ئ آينده باعث خروج جمعى آنهائى
مى شود كه استعدادهايشان براى هرگونه بازسازى اقتصادى در ايران
ضرورت اساسى دارد.

اميد اوليه اى كه با ورود خمينى به ايران همراه بود جاى خود را به
سرخوردگى داده است زيرا انتظارات تحقق نيافته باقى مانده است،
بركنارى حسن نزيه به عنوان رئيس شركت ملى نفت نه تنها درباره ئ
توانائى سازمان نفت به انجام كار به نحو موئثر شك و ترديد ايجاد
مى كند، بلكه همچنين از سوى تكنوكراتها و حرفه ايهاى مدرن به عنوان
حمله يا عليه آنها تلقى خواهد شد.

نظر شوروى درباره ئ ايران
مسكو ايجاد رژيم جديد ايران را در ماه فوريه ئ گذشته مورد استقبال
قرار داد و شروع به تشويق سياستهاى ضد غربى رژيم جدى كرد تا
بدين وسيله مانع سركوبى گروههاى طرفدار شوروى گردد و منافع
اقتصادى اتحاد شوروى را حفظ كند.

از آن زمان به بعد شورويها از ادامه ئ
جهت گيرى ضد غربى ايران خرسند بوده اند ولى از عدم توانائى خود
براى بهبود مناسبات اقتصادى و سياسى با رژيم خمينى ناراحت به نظر
مى رسند.

سفير شوروى دو ملاقات ناخوشايند با خيمنى داشته است و خمينى
به طور غيرمستقيم اتحاد شوروى را به دست داشتن در كشمكش
كردها متهم كرده است.

راههاى اختيارى مسكو در ارتباط با ايران محدود است.

مادامى كه
هيچ گروهى كه بتواند فرمانروائى خمينى را به نحو موئثرى به مبارزه
بطلبد وجود نداشته باشد، اتحاد جماهير شوروى همچنان خواهد
كوشيد با رهبران كنونى ايران روابط خوبى برقرار كند هر چند شوروى
ميل دارد بالمال يك حكومت بيشتر غيرروحانى و طرفدار شوروى
سر كار آورد.

براى اين منظور شوروى "عناصر ترقيخواه" " اقليتهاى
قومى و چپ گرايان و ميانه روهاى غيرمذهبى " را در ايران تشويق
كرده است تا متحد شده "و براى فردا سازماندهى كنند".

مع ذلك پشتيبانى مستقيم شوروى از "ترقى خواهان" احتمالاہ محتاطانه
و دورانديشانه خواهد بود.

شورويها به خوبى آگاهند كه اگر كوششهاى
آنها مورد توجه قرار بگيرد، به روابط آنها با تهران لطمه وارد خواهد
شد.

آنها بايد همچنين بدانند كه پشتيبانى از اقدامات براندازى
سوعظنهاى منطقه اى را درباره ئ مقاصد شوروى خواهد افزود و خطر
ايجاد اقدامات متقابل از سوى ساير كشورهاى منطقه وجود خواهد
داشت.

شورويها شايد بيش از هر چيز ديگرى نگران مشكلات اقتصادى
دوجانبه هستند.

در تابستان گذشته رئيس كميته ئ دولتى اتحاد شوروى
براى روابط اقتصادى، دوبار با مقامات ايران براى كوشش ظاهراہ
ناموفق در متقاعد كردن ايران به پايبندى به تعهدات قراردادى با
اتحاد شوروى شامل تحويل گاز طبيعى ملاقات كرده بود.

تحويل
كاهش يافته گاز و تصميم ايران به خوددارى از ساختمان بخش
صادراتى يك خط لوله ئ گاز طبيعى به اتحاد شوروى براى اين كشور،
به ويژه وخامت بار
است.

سرخوردگى مسكو از عدم پيشرفت در مناسبات دوجانبه ئ شوروى و
ايران در تفسيرهاى مطبوعاتى اخير شوروى منعكس شده است و
شورويها با استفاده ئ نقل قولهائى از مقامات ايرانى، شالوده اى انتقادى
از دستگاه رهبرى ايران و به ويژه دولت موقت بازرگان ايجاد كرده اند
خود را از بعضى از سياستها و اظهارات خمينى ابراز داشته اند.

رسانه هاى گروهى شوروى به نحو آشكارى از حزب توده ايران و
اقليتهاى قومى دفاع كرده اند.

ولى در عين حال اين رسانه ها لوازم
فعاليت در چهارچوب يك وحدت ملى را براى اين گروهها مورد
تاكيد قرار داده اند.

اين خط مشى محتاطانه القاعكننده اين نظر است
كه مسكو نمى خواهد بيش از اين با خمينى در بيفتد يا اينكه به اندازه ئ
غيرضرورى موضع حزب توده را كه هم اكنون در معرض ديد قرار
گرفته تقويت كند.