افراد يك جامعه براى رسيدن به توسعه، بايد همراه با حفظ اعتقادات و ارزش هاى معنوى خود، به مسائل مادى و اين جهانى نيز توجّه داشته باشند. بدين منظور، براى رسيدن به استقلال سياسى، اقتصادى، فرهنگى و كسب عزّت و سربلندى در ميان ساير ملل، بايد در تمامى زمينه ها برنامه ريزى نمايند و با آينده نگرى و همّتى بلند و تلاشى خستگى ناپذير در اين راه قدم بگذارند. دنياى غرب به دليل عملكرد غلط و غير معقول ارباب كليسا در قرون وسطا، بخش اول را به كلّى كنار گذارد; زيرا ارزش هاى معنوى و اخلاقى كه پدران روحانى كليسا از آيين تحريف شده مسيحيت ترويج مى كردند عملاً به صورت مانعى مهم براى پيشرفت هاى علمى و توسعه يافتگى درآمد و چنين محتوايى همراه با رفتار خشونت آميز و غير منطقى آن ها با دانشمندان و محقّقان موجب تنفّر و بيزارى عموم مردم از ارزش ها و اعتقادات مذهبى گرديد. لذا، اين گونه مطالب را به كلّى كنار گذاشتند و صرفاً در زمينه دوم قدم نهادند. اين سنّت الهى است كه اگر كسى فقط براى دنيا هم تلاش و كوشش نمايد، خداوند او را به مقصود خود مى رساند،( ) هر چند انگيزه الهى نداشته باشد و از پاداش و مقامات اخروى محروم بماند. در اين زمينه، غربيان از برخورد غير مسؤولانه همراه با كوتاه بينى و تنگ نظرى و مسامحه كارى نسبت به مسائل مادى و دنيايى پرهيز نمودند. البته پويندگان تلاشگر مى توانند با توجّه معقول به دنيا و مسائل مربوط به آن و افزايش سطح آگاهى نسبت به اهداف بلند مدت و راه رسيدنِ به آن، به هدف توسعه يافتگى مطلوب برسند و از پيامدهاى نامطلوب آن ـ كه اكنون كشورهاى پيشرفته صنعتى را مبتلا ساخته است ـ در امان بمانند.( )
لطفا منتظر باشید ...
