يكى از ويژگى هاى اصلى و لازم براى اشتغال و توليد در جوامع توسعه يافته، كار گروهى همراه با روحيه همراهى و هماهنگى جمعى است. با اين روش، توليد از كميت بيش تر برخوردار مى گردد، نقاط ضعف ناشى از تك روى بر طرف مى شود و توليد محصولات با كيفيّت بهتر و هزينه كم تر ميسّر مى گردد.براى اين منظور، وجود روحيه انتقادپذيرى در مردم براى رفع نواقص و جبران كمبودها اثر بسزايى دارد و زمينه مناسبى براى نوآورى و خلّاقيت در جامعه پديد مى آورد. به عكس، اگر در جامعه اى اين روحيه حاكم باشد كه همه چيز مطلق و غير قابل تغيير است و هر كس نظر و روش خود را غير قابل انتقاد بداند و آن را سپرى در مقابل هرگونه تغيير و تحول قرار دهد راه پيشرفت و نوآورى و رسيدن به گزينه هاى بهتر و كامل تر در عملكرد و رفتار بسته مى شود و طبيعى است كه هرگاه انتقادپذيرى خصلتى پذيرفته شده تلقّى گردد و با آن به عنوان شرط اصلى ارتقاى كمّى و كيفى كار و توليد و افزايش بهرهورى برخورد شود بدون شك، چنين جامعه اى امكان رشد مى يابد تا شيوه هاى نوتر جاى شيوه هاى نو و كهنه را بگيرد و با ايجاد چنين فرهنگى، راه براى پذيرش تجربه هاى تازه، افكار نو و استقبال از نظرهاى بديع ديگران هموار مى گردد.