منا در آتش - شعر حج (1) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

شعر حج (1) - نسخه متنی

بعثه مقام معظم رهبری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید



منا در آتش

دربارة آتش
سوزي غم انگيز منا در عيد قربان سال 1354

سيد جلال
هاشمي





  • در مــنا ســوخــت خـــيمه ها بيمـر
    چــه مــنايـي كـــه دشـت آتـش
    زا

    وه چـــه آتـش نــديــد تـا
    آنــروز

    گــرچــه اموال حمله داران
    سوخت

    مــدتــي نــيز از زمــان
    نــگذشـت

    دود آتـش نــمـوده بــــــود
    ســياه

    هــمه حــجـاج مـضطرب
    احــــوال

    هـر يـكي سـوي گـوشـه اي به
    فرار

    زن بسـويـي دوان بـه هول و
    هراس

    هــيچكـس را نـبـــود مـــهلــت
    آن

    هــركـسي بــود فـكر خود آن
    روز

    عـــــــده اي مـــي زنـنـد
    درآتــش

    مـــتوســل هــمه بـــه احــمد
    وآل

    شـــيعـه و سـنــي ســپيـد و
    ســياه

    گـشت خـامـوش چـونكه آن
    آتش

    نـه چـراغـي نـه چــادري نـه
    غــذا

    گـشته بـي حدّ فزون همي
    مجروح

    نــبد آثــاري از بســي
    حـــجــاج

    بـانـويـي در عـزاي شوهر
    خويش

    مـــادري جسـتجوي
    فـــرزنــدش

    مــن شنيدم كـه
    شوهري آن روز

    داد زن را نـــــــــجات از
    آتــش

    هــمه جــا صـحبت از مــنا
    بـاشد

    نـــام عــام الحـــريـق در
    تـاريخ

    آنـقدر حــق نــمود در
    آنـــروز

    شـب اگــر اين حريق رخ
    مي داد

    «هاشمي» بس نما تــو شـرح
    مـنا

    دوسـتان چـون بـديـدم آن
    آتش

    يــادم آمـــد ز شــام
    عـــاشـورا

    زآن دمــي كـوفيان زكينه
    زدنـد

    نــه خـــيام حسيـن تـنها
    سـوخت

    كــودكان حزين دوان چو
    غزال

    دامـن كــودكـي درآن شب
    تـار

    هــر طــرف مـي دويــد وا
    بــابــا

    هــر طــرف مـي دويــد وا
    بــابــا



  • وحشـت آور مــنا بـــد از مــحشر
    چـــه مــنايــي كـــه وادي احــمر
    ديـــــده درمـــنا چــنين اخــــگر
    ليك مـا را بسوخت قلب وجــــگر
    كــاروان هــا بــگشت خـــاكـستر
    هــــم فــضاي مـــناي تـــا مــشعر
    زار و حـيران و مــات و بــي رهبر
    ديـده گـــريــان پـسر بــراي پـدر
    بــود انــدر پـي اش غـمين شـوهـر
    كـس رهـانــد از آن بــزرگ خطر
    نـه پــدر را بـــدي بــه فــكر پـسر
    هــمچو مـــرغ بـــريــده سـر پرپر
    مـــــتوحــش ز اكــــبر و اصــغر
    يــا امــام زمــان بــه لــب يــكسر
    آه از آن شــب مــنا چـه بـود خبر
    رمـل ها فـــرش و بــالـش و بـستر
    داده از دسـت شــوهـــري هــمسر
    زيــر پــا داده جـــان بســي پـيكر
    بـــــنموده لبــــاس غـــم دربـــــر
    كــــودكــــي در بــهانـــه مـــادر
    در مــــنا بـــود بـــا زن و دخـــتر
    سـوخـت خــود در مــقابلش آخـر
    چــه مــنايــي كــه مــحشر اكــبر
    ثـبت گـــرديــــد در هــمه دفــتر
    بــر هــمه حــاجـيان ز لـطف نــظر
    از كســـي در مــــنا نـــبود اثــــر
    نـيست طاقـــت شــنيدنـش ديـــگر
    شـد سـرشـكم روان هـمي ز بـــصر
    كــه چــه بــد حــال زيـنب مضطر
    بــه خــيام شــه زمــــانــــه شـــرر
    سـوخت قــلب تــمام جــن و بشـر
    از قفـاشـان چــو گــرگــها لشكــر
    از جــفا بــر گــرفته بــود اخـــگر
    مـــي ســرود از لبــانـش آن
    دخــتر

    مـــي ســرود از لبــانـش آن
    دخــتر


/ 29