2 ـ القاى ياءس و نااميدى - جنگ روانی نسخه متنی

فقدان اطلاعات بـزرگ تـريـن ضـعـف را بـراى نـظـام تـبـليـغـاتـى كـشـور انـقـلابـى در مقابل جنگ روانى عوامل استعمار و استبداد پديد مى آورد. هرچه مردم نسبت به هدف هاى جنگ روانى دشمنان خود، اطلاعات بيشترى داشته باشند، در مقابلِ جنگ روانى آسيب ناپذيرتر مى شوند.

از موضوعاتى كه براى القاى غم استفاده مى شود، بى ثبات نشان دادن يك كشور است . در اين رابـطـه روزنـامـه كـريـسـچـن سـايـنـس مـانـيـتـور (امـريـكـا) در تـاريـخ 28/8/65 از قول وزارت خارجه امريكا در زمان گروگان گيرى در ايران مى نويسد:

(اوضاع سياسى در ايران به طور فوق العاده بى ثبات و ناآرام است .)(48) بـا بـررسـى اخـبـار به ويژه در زمان جنگ تحميلى عراق عليه ايران كه در رسانه هاى غربى انـتشار مى يافت از عناوين و واژه هايى مانند (بى ثباتى )، (مرگ )، (شكنجه ) و سياهى ، خـون ، عـدم رعـايت حقوق بشر و... تصويرى از نابودى را در برابر چشمان خواننده و شنونده قرار داده تا بدين وسيله غم و اندوه و افسردگى را القا نمايند.

يـكـى ديـگر از راه هاى القاى غم ، بيان ضعف هاى اقتصادى ، سياسى و روانى در يك جنگ است ؛ بـه عـنـوان مـثـال : راديو صهيونيستى در تفسير تاريخ 8/6/65 (ايران را كشورى معرفى مى كـنـد كه به صورت موجودى درآمده كه آخرين نفس هاى خود را مى كشد.) يا روزنامه گاردين در تـاريـخ 12/11/65 مـى نـويـسـد (تـهـران بـه صـورت شـهـر مـاتـم و عزا درآمده است ) و در مقابل عراق را مطلوب و بدون تاءثير از جنگ توصيف مى كند و مى نويسد:

(حـمـلات هـوايـى بـه بـغـداد؟ تـاريـكـى ؟ اصلا چنين چيزى نيست شهر شب هنگام مانند هميشه در پـرتو نور برق مى زند و... زوج ها به گشت و گذار رفته و بسيارى از مردان جوان به قدم زدن مى پردازند.)

2 ـ القاى ياءس و نااميدى

يكى ديگر از اهداف جنگ روانى ، القاى ياءس و نااميدى است . (در شرايطى كه فرد مصمّم به تـحـقـق شـرايط مطلوب و مورد پسند خويش است اگر موفق به تاءمين مطلوب خويش نگردد و با شـكـسـت مواجه شود و اين شكست و يا عدم موفقيت چند بار تكرار شود و به تجربه دريابد كه عـلى رغم تمايل باطنى اش قادر به دستيابى به هدف خويش نيست ، حالت اضطراب و بحران روانـى در فـرد پديد مى آيد؛ اين حالت بسيار پيچيده و در ابتدا همراه با ناباورى مى باشد؛ اما به مرور زمان ، ناباورى جاى خود را به باور ناتوانى و به عبارتى ياءس مى دهد. ياءس مـرحـله اى وخـيـم تـر از حـالت بـحـرانـى را بـاعـث مـى شـود و اضـطـراب روانـى را ثـبـات مى بخشد.)(49) در القـاى يـاءس و نـاامـيدى با ارائه تصويرى از موقعيت فرد يا جامعه از تلاش ها و فعاليت هـايـش سعى مى شود تا فرد و جامعه در جريان حركت به سوى هدف خود و آرمان هايش در مقاطع گوناگون و به طور مكرر و پيوسته احساس شكست نموده و معتقد به ناتوانى گردد.

بـراى كـشـانـدن افـراد يـك كـشـور بـه سـوى يـاءس و نـاامـيـدى قبل از هر چيز بايد مردم آن كشور را نسبت به مساءله اى خسته و بيزار كرد و با تكرار محروميت هـا، خـرابـى هـا، شـكـسـت در جـنـگ ، خـونـريـزى و... و بـا اسـتـفـاده از عـوامـل اقـتـصـادى ، سـيـاسى و روانى حالت سرخوردگى را در آنان به وجود آورد. سپس با در نـظـر گـرفـتـن زمـان مـنـاسـب سـرخـوردگـى را بـه نـاامـيـدى مـبـدل كـرد؛ بـه طـور مـثـال در زمـان جـنـگ بـا طـرح نـاتـوانـى در مسائل سياسى ، اجتماعى و اقتصادى افراد جامعه را نسبت به آينده خود مضطرب و نگران كرده و بـا تـكـرار ايـن مـشـكلات آنان را ماءيوس