عبدالله بن هارون ملقب به مأمون، هفتمين خليفه عباسى، هفدهم رجب سال 218 وفات كرد و در طوس به خاك رفت و برادرش معتصم به جاى وى نشست مأمون در سال آخر عمر خود به جنگ با روميان رفته بود و فتوحاتى كرد در سرزمين »عين بديدون« كه بسيار سرسبز بود، كنار نهرى سكونت كرد و در آنجا لرز شديدى برايش حاصل شد كه اطبّا نتوانستند او را معالجه كنند مأمون از حيات خود نااميد شد و دستور داد او را به مكانى ببرند تا يكبار ديگر لشكر و حشم و رعيت خود را تماشا كند پس از تماشا او را به خوابگاهش آوردند و در دم وفات كرد تاريخ ابنخلدون، ج 3، ص 253
وفات بشر حافى
در دهم محرم 226 هجرى بشر بن حارث معروف به بشر حافى كه عارفى مشهور بود، وفات كرد بشر، كه اهل »مرو« بوده است، ابتدا مردى عياش بود تا آنكه روزى حضرت امام موسى بن جعفرع از كنار خانه او عبور كرد در حالى كه مشغول عيش و نوش بود امامع به كنيز بشر گفت »آيا صاحب اين خانه عبد است يا آزاد؟« كنيز گفت »آزاد است« حضرت فرمود »اگر عبد بود چنين نمىكرد« كنيز سخن امام را براى بشر نقل كرد، او فهميد اين سخن امام كاظمع است و با پاى برهنه به دنبال آن حضرت دويد و توبه كرد و از كارهاى خود دست كشيد از آن پس هميشه با پاى برهنه راه مىرفت و بدين جهت به بشر حافى معروف شد
خلع معتز بالله
معتز بالله، سيزدهمين خليفه عباسى، 27 رجب سال 255 هجرى از خلافت خلع شد تركان لشكرش در روز مبعث بر عليه او شورش كردند و وى را دستگير كرده در آفتاب نگه داشتند و گفتند »خود را از خلافت خلع كن« معتز ابتدا از اين كار ابا مىكرد، اما سرانجام خود را خلع كرد، سپس معتز را در سردابى زندان كردند تا روز دوم شعبان سال 255 هلاك شد معتز ستمهاى زيادى بر مسلمانان كرد و دهمين امام شيعيان حضرت هادىع را به شهادت رساند تاريخ ابنخلدون، ج 3، ص 295
خلافت مهتدى بالله
محمد بن هارون واثق ملقب به مهتدى بالله، در سال 218 متولد شد و پيش از ظهر روز چهارشنبه، يك روز مانده از رجب سال 255 در 37 سالگى به خلافت رسيد وى كه از بهترين خلفاى عباسى بود، قبهاى ساخت كه چهار در داشت و آن را قبه مظالم ناميد و خود براى رسيدگى به مظالم در آنجا مىنشست او شراب و غنا را ممنوع كرد سرانجام به دست پسر عمويش؛ بايكيال، كشته شد وقتى كه پسر عمويش خنجر به گردن وى زد، آنقدر خون او را مكيد تا سير شد مسعودى در مروجالذهب درباره وى مىگويد »مهتدى در ميان عباسيان همانند عمر بن عبدالعزيز در ميان امويان بود« تاريخ ابنخلدون، ج 3، ص 295
خلافت معتمد بالله
معتمد بالله در سال 256 هجرى در سن 25 سالگى به خلافت رسيد دوران خلافت 23 ساله او، چهار سال با امامت امام حسن عسكرىع و هيجده سال با امامت حضرت مهدىعج همزمان بود وى براى بقاى حكومت خود به امام حسن عسكرىع احترام خاصى قائل بود معتمد در شب دوشنبه نوزدهم ماه رجب سال 279 هجرى، به وسيله زهرى كه در نوشيدنى او ريختند، در بغداد درگذشت در ايام خلافت وى حضرت عسكرىع به شهادت رسيد معتمد در تفتيش و تفحص از امام زمانعج برآمد، حتى زنان و كنيزان خانه امام حسن عسكرى را حبس كرد تا اگر فرزندى
لطفا منتظر باشید ...
