شباهتهاي حج با معاد
1 ـ گرد آمدن حج گزاران در ميقاتها و مواقفي كه در آنجا بر اثر خوف و فزع، خواب ندارند. 2 ـ عاري بودن آنان از پوشاك و مظاهر زندگي دنيوي. پس عدهاي مجال نمييابند تا بگويند: ما در اثاث و منظر نكوتريم[1].3 ـ پيراسته شدن آنها از زيورها و گنجينههاي دنيوي. بنابراين، جايي باقي نميماند تا قومي بگويند: اي كاش به ما نيز همانند آنچه به فلاني داده شد، داده بودند[2] و نيز مجالي نميماند تا كسي با زيور و زينت خود در ميان قومي ظاهر شود[3].4 ـ فرار آنها از غير خدا به سوي خدا، چنانكه امام باقر (عليه السلام) در تفسير (فَفِرّوا إلي الله)[4]، فرمود: مراد اين است كه حج به جا آوريد: «حجّوا إلي الله عزّوجلّ»[5]. 5 ـ تفرّد مردم از جمع و نيز ديدن آيتهاي روشني كه زماني كه در ديار خود بودند، اين آيتها برايشان پنهان بود. 6 ـ پوشيدن جامهاي شبيه كفن كه همان لباس احرام است و براي حجگزار مستحب است كه در آن دو جامه كفن شود، چنان كه پيغمبر گراميصلي الله عليه و آله و سلم نيز در جامههاي احرامش كفن شد[6].7 ـ تذلّل و فروتني آنان براي خدا، بهگونهاي كه پياده و بلكه با پاي برهنه حج كنند؛ زيرا روايت شده است: خداوند با چيزي بهتر از پيادهروي عبادت نشود: «ما عبد الله بشيء أفضل من المشي»[7]. از اينرو امام حسن (عليه السلام) با پاي پياده بيست حج گزارد[8]. در اين باره امام صادق (عليه السلام) فرمود: سعي بين صفا و مروه، براي شكستن و ذلت جبّاران است: «جعل السعي بين الصفا والمروة مذلّة للجبارين»[9]. همچنين آن حضرت درباره آيه شريفه (ذلك يومٌ مجموعٌ له النّاسُ وذلك يومٌ مشهود)[10] فرمود: مقصود از (يوم مشهود) روز عرفه است و مقصود از (مجموعٌ له الناس) روز قيامت است[11].8 ـ اعتراف مردم به گناهاني كه مرتكب شدهاند. چنان كه در حديث است كه امام صادق (عليه السلام) پشت خود را برهنه كرد و در برابر آفتاب گرفت در حالي كه ميفرمود: «لبيك في المذنبين لبيك»[12] و چون آن حضرت به ملتزم رسيد به اطرافيان خويش فرمود: از من دور شويد تا در اين مكان براي پروردگارم به گناهان خويش اعتراف كنم...: «أميطوا عنّي حتي أقر لربّي بذنوبي في هذا المكان... »[13].9 ـ امنيت مردم و وحوش و پرندگان.10 ـ در امان بودن حجگزاران از تجاوز و جدال و هر آنچه موجب آزار مُحرِم ميشود، و اين تجسم سخن خداي تعالي است كه فرمود: (لا ظلم اليوم)[14].مأخذ: صهباي حج، ص 89.[1] ـ سوره مريم، آيه 74. [2] ـ سوره قصص، آيه 79. [3] ـ همان. [4] ـ سوره ذاريات، آيه 50. [5] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 5. [6] ـ وسائل الشيعه، ج 9، ص 37. [7] ـ همان، ج 8، ص 55. [8] ـ همان. [9] ـ همان، ج 9، ص 511. [10] ـ سوره هود، آيه 103. [11] ـ وسائل الشيعه، ج 10، ص 23. [12] ـ همان، ج 9، ص 55. [13] ـ همان، ص 424. [14] ـ سوره غافر، آيه 17.