استناد کردن به قرينه هاي سخن در بررسي احاديث از راهکارهاي شرف الدين است از بارزترين نمونه هاي آن قوانيني است که نشان مي دهد مراد از «مولي» در حديث غدير «اولويت به امور» است.ايشان دراين باره مي نويسد:قرينه هاي لفظي و دلايل عقلي يقيناً مي رساند که پيامبر (ص) در غدير هدفي جز تعيين علي (ع) به ولايت و جانشيني پس از او نداشته است, حديث با قرائنش نصي آشکار و غير قابل تأويل در خلافت علي (ع) است.(ص 278, ش 58)(32) قرائني که ايشان از آن سخن گفته اند به اين ترتيب است: الف- درخواست پيامبر از حضار براي رساندن پيام به غائبين. (33) ب- خبر دادن از رحلت خويش در آغاز خطبه غدير. ج- جملات «ألستم تشهدون ان لا اله الا الله و ان محمداً عبده و رسوله...» (34). د- تفسير مولي بودن پيامبر (ص) به جمله «انا اولي بهم من انفسهم» يعني اينکه در امور آنها به خودشان مقدم هستم و پس از آن مي فرمايد: «فمن کنت مولاه فهذا مولاه»
لطفا منتظر باشید ...
