مراجعه يکصد و دهم المراجعات به حق تدوين حديث در شيعه را به نيکويي و اختصار مورد بحث قرار داده است. از نخستين مباحثي که آن مرحوم مورد اهتمام قرار داده تدوين حديث مقارن با زمان ائمه (ع) توسط شيعان است. اين مطلب نشان از برتري ائمه (ع) نسبت به ديگران دارد.اين در حالي است که آرا و فتاوي ائمه اهل سنت پس از زمان آنها گرد آوري شده و اينان در زمان خودشان همانند ساير فقها و محدثان بوده اند, لذا اقدام به تدوين سخنان آنها نمي شده است.(ص 409). پس از اين مقدمه تاريخ تدوين حديث در شيعه را ارائه مي دهد, مهم ترين نکات آن عبارت است از: الف) تأليفي به دست علي (ع) براي حضرت زهرا (س). اين تأليف که به مصحف فاطمه نامبردار است, در بردارنده امثال و حکم, مواعظ و عبرو اخبار و نوادر بوده است.(ص 411). ب) نگارش کتابي توسط علي (ع) در ديات که به صحيفه مشهور است. مرحوم شرف الدين به برخي از استناد هاي اهل سنت به اين کتاب نيز اشاره کرده است.(ص 412). ج) ابو رافع, مولي رسول الله (ص) «کتاب السنن و الاحکام و القضايا» را به رشته تحرير درآورده است. اين کتاب از احاديث علي (ع) گرد آوري شده است. د) علي بن ابي رافع کتابي در فقه بر مذهب اهل بيت (ع) دارد که ائمه (ع) شيعه را به اين کتاب ارجاع مي داده اند. هـ ) کتب «ربيعة بن سميع» در زکات انعام و «عبدالله بن الحرالفارسي» اين کتاب دربردارنده رواياتي از علي (ع) از پيامبر (ص) بوده است. و) کتاب سليم بن قيس در امامت, مرحوم سيد اين کتاب را از اصولي معرفي مي کند که مورد رجوع و اعتماد شيعه است.
لطفا منتظر باشید ...
