نگاهی به زندگانی سیاسی امام جواد (علیه السلام) نسخه متنی

معقول و قابل فهم نيست ... .

ولى جواب دليل آنان خيلى آسان و روشن است . چرا كه عيسى عليه السلام در كمتر از سه سالگى ، حجت اقامه كرد و گفت : انى عبدالله آنانى الكتاب و جعلنى نبيا، من بنده خدايم ، به من كتاب داده و مرا پيامبر گردانيده (مريم 30 ). و خداى تعالى درباره زكريا مى فرمايد: و آتيناه الحكم صبيا - به او در كودكى حكم داديم (مريم ، 12). و نيز داود عليه السلام ، سليمان عليه السلام را كه كودك بود و گوسفند مى چرانيد، جانشين خود نمود، و در آيه شريفه : قل هذه سبيلى ادعو الى الله على بصيره انا و من اتبعنى - اى پيامبر بگو اين راه من است ، با بينايى به سوى خدا دعوت مى كنم ، من و كسى كه از من پيروى كرد (يوسف 108 ) على عليه السلام كه در نه سالگى به رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم ايمان آورد. پيرو رسول خدا صلى الله عليه و آله معرفى شده است .

29- الملل و النحل ، ج 1، ص 169.

30- نگاه كنيد به : فرق الشيعه ، ص 99- 98. المقالات و الفرق ، ص 98 - 97 و نظريه الامامه ، ص 392 - 391

31- اثبات الوصيه ، ص 210.

32- در بعضى روايات صحت امامت بچه در نماز وارد شده است . مانند روايت معتبره طلحه بن زيد از امام صادق عليه السلام ، از پدرش از على عليه السلام كه فرمود: مانعى ندارد پسر بچه اى كه بالغ نشده اذان بگويد و براى جماعت ، در نماز امامت كند. وسائل ، ج 5، ص 398. و در حاشيه وسائل از تهذيب ج 1، ص 254 و استبصار، ج 1، ص 212 همين روايت نقل شده است .

و نيز مانند روايت موثقه غياث بن ابراهيم از امام صادق عليه السلام كه فرمود: مانعى ندارد پسر بچه اى كه به سن احتلام بلوغ نرسيده ، بر مردم در نماز امامت كند و اذان بگويد - وسائل ، ج 5، ص 397 و در حاشيه وسائل به نقل از فروغ كافى ، ج 1، ص 105.

و در روايت موثقه سماعه ، از امام صادق عليه السلام آمده است كه فرمود: اگر بچه ده سال داشته باشد صدقه دادنش ، بنده آزاد كردنش صحيح است و مى توند براى مردم در نماز امامت كند وسائل ، ج 5، ص 397، و در حاشيه آن به نقل از من لا يحضر، ج 1، ص 183.

ولى فتواى مشهور فقهاء و خبر اسحق بن عمار با اين دسته روايات تعارض دارد. در روايت اسحق آمده است كه على عليه السلام مى فرممود: اذان گفتن بچه نابالغ مانعى ندارد. ولى نبايد قبل از بلوغ امامت جماعت كند. و اگر امامت كرد، نماز خودش صحيح است ولى نماز مامومين او باطل است . وسائل ، ج 5، ص 398 و در حاشيه آن به نقل از تهذيب ، ج 1، ص 254 و استبصار، ج 1، ص 212. و قسمت اول اين خبر در من لا يحضر، ج 1، ص 130 باب اذان آمده است ، گذشته از اينها چه بسا ائمه عليه السلام داراى خصوصيتى باشند كه ديگران ندارند.

33- به كتاب : زندگانى سياسى امام رضا عليه السلام ، فصل مامون كيست ؟ همين قلم ، مراجعه شود.

34- به منبع سابق ، ص 408 - 405 مراجعه شود كه در آنجا برخى مطالب مربوط به اين موضوع آورده شده است . ولى همين مدعيان حمايت از فكر و علم و آزادى بيان ، شاگردان امام رضا عليه السلام را متفرق مى كنند - و چنانچه بعضى اشاره كرده اند - اين عباس را از تفسير و كلام منع مى نمايند.

35- الملل و النحل ، ج 1، ص 24.

36- كافى ، ج 1، ص 314.

37- استدلال به اين آيه شريفه ، پيشتر نيز نقل شد.

38- كافى ، ج 1، ص 415. اين استدلال امام على عليه السلام ناظر به چيزى است كه نزد غير شيعيان هم معروف است و آن خردسالى على عليه السلام در زمان اسلام آوردن او است . پس اين استدلال در مرحله اول استدلال جدلى است .

39- نظريه الامامه ، ص 390.

40- محقق متتبع ، شيخ على احمدى حفظه الله ، هنگامى كه اين بحث را بر او عرضه كردم ، ركن سومى را كه عصمت است بر اين دو افزود. بدون شك او محق است . ولى منظور ما فقط اركانى است كه در مقام اثبات امامت و استحكام بناى آن ، در مقابل دشمن و دوست به طور كلى ، جاى هيچ مناقشه و چون و چرايى نداشته باشد چرا كه هر كسى ناگزير است در هر شرائط و احوالى در برابر دو ركنى كه ما گفته ايم سر تسليم فرود آورده بپذيرد