جلوه های بلاغت در نهج البلاغه نسخه متنی

جملات زيل نيز بر همين منوال است:

فكانت معالجه القتال اهون على من معالجه العقاب و موتات الدنيا اهون على من موتات الاخره. [ نهج البلاغه، خطبه 53. ]

- و ان دنياكم عندى لاهون من ورقه فى فم جراده تقضمها. [ نهج البلاغه ، خطبه 215. ]

- الدنيا- و لهى فى عينى اوهى و اهون من عفصه مقره. [ نهج البلاغه، نامه 45. ]

و لو ان السموات و الارضين كانتا على عبد رتقا ثم اتقى الله لجعل الله منهما مخرجا. [ نهج البلاغه، خطبه 130. ]
اگر آسمانها و زمين بر بنده اى ببندد و او از خدا بترسد، براى وى ميان آن دو برون شوى [ برون شو: مخرج، جاى بيرون شدن. ] نهد، منظور از بسته شدن آسمانها و زمين بر بنده، مبالغه در غايت شدت و ايجاد تنگنا است تا به آن وسيله فضل تقوا و كاربرد آن تبيين گردد. [ شرح ابن ميثم ج 3 ص 145. ]

ينحدر عنى السيل و لا يرقى الى الطير. [ نهج البلاغه، خطبه 3. ]

كوه بلند را مانم كه سيلاب از ستيغ من ريزان است و مرغ از پريدن به قله ام گريزان.

نرسيدن پرندگان به قله اى كه انسان بدان پا گذاشته عادتا، ممتنع است ولى با توجه به مقامات نورانى امام و معجزات خارق العاده ى او عقلا ممكن است. [ منهاج البراعه ج 1 ص 149. ]