جلوه های بلاغت در نهج البلاغه نسخه متنی

خطاب به "معاويه":

و ان تزرنى فكما قال اخو "بنى اسد": [ نهج البلاغه، نامه 64. ]

و اگر تو به ديدار من آيى چنان است كه شاعر اسدى گفته است:"روى به بادهاى تابستانى دارند كه بر آنان ريگ مى افكند حالى كه ميان زمينهاى نشيب و سنگهاى سخت اندرند".

بيت مزبور احتمالا از "بشر بن ابى خازم اسدى" مى باشد و "حاصب" نيز بادى است كه سنگريزه ها را به جلو پرتاب مى كند و همچنين به اراضى پست، اغوار مى گويند.

طبيعى است كه باد حاصب اگر در سرزمين پست بر انسان بورزد، ضرر و مشقت آن دو چندان مى شود. "جلمود" مى تواند معطوف به حاصب باشد يا معطوف به اغوار كه البته وجه اول زيباتر است. [ شرح ابن ابى الحديد ج 17 ص 250. ]

حضرت، پس از واقعه حكميت فرمود: قد كنت امرتكم فى هذه الحكومه امرى... فابيتم على... فكنت و اياكم كما قال اخو "هوازن": [ نهج البلاغه، خطبه ى 35. ]

درباره اين داورى، راى خويش را گفتم... اما مخالف وار سرباز زديد... و داستان من و شما چنان كه