شناختنامه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهر ری نسخه متنی

و از لبابه در خانه زيد بن حسن عليه السلام پسر و دخترى بيش متولد نگرديد: اما پسرحسن است و امّا دختر موسومه به نفيسه گرديد.و در بعضى از كتب اهل سنت و جماعت است كه نفيسه از كثرت زهد و تقوى قبرخودش را به دست خود كنده بود و روز و شب ميان قبر مى رفت و نماز مى گذارد و درحالت احتضار روزه بود، هر قدر تكليف كردند افطار نمايد قبول نكرد و گفت: سىسال است روزه گرفته ام، مى خواهم خداوند را با زبان روزه ملاقات نمايم.

و اين ابيات از اوست كه در زمان احتضار خواند:اِصرَفوا عنّى طبيبى ودَعونى وحبيبىيزاد بى شوقاً اليه وغزامى و جنيبى

يعنى؛ برداريد اين طبيب را و بگذاريد مرا با دوست من، كه شوق و محبت ونالهمن از براى لقاى دوست افزون است.

و جمعى از علماء شيعه نقل كرده اند: نفيسه، به زهد و عبادت و صيام نهار و قيامليل مشهوره گرديد.

و تولّدش در سال يكصد و چهل و پنج است، و نفيسه دو شوهر كرد، يكى وليد بنعبد الملك بن مروان است و از اين سبب هر وقت زيد بن حسن كه پدر نفيسه است بروليد وارد مى شد كمال احترام مى كرد؛ و يك روز سى هزار دينار به وى عطاء كردوشوهر ديگرش، ابو محمّد اسحاق بن جعفر الصادق عليه السلام است، كه معروف به مؤتمنبود؛ و در صورت، شباهت به حضرت رسول صلي الله عليه و آله داشت.

و از كتاب هاى برخى از عامه معلوم است كه در حباله اسحاق بن جعفر عليه السلام بود كهرحلت نمود خواست از مصر نعش او را نقل نمايند به بقيع، اهل مصر براى تبرك بهمزارش منع نمودند؛ چون شب حضرت رسول صلي الله عليه و آله را در خواب ديد فرمود: بگذاردر قاهره مصر مدفون شود،لأن الرحمة تنزل عليهم ببركاتها.