شناختنامه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهر ری نسخه متنی

المسمى بروض الجنان و روح الجنان...

و در همان صفحه مى نويسد: شيخ فقيه عبداللّه بن حمزه طوسى مى نويسد:شيخ ابوالفتوح عالم و واعظ و مفسر است...

و اين عبارتفهرست منتجب الديناست كه به اشتباه به عبداللّه بن حمزهطوسى صاحب كتابايجاز المطالبكه از او مطلب ديگرى دربارهابوالفتوح درحديقة الشيعهياد شده است نسبت داده است.

و در ص 111 مطلبى را از ابن حمزه در كتابايجاز المطالبنقل كرده كهمدرك آنحديقة الشيعه، ج 2، ص 802 است و با مراجعه به عبارتنور الآفاقو عبارتحديقة الشيعهمعلوم مى شود كه چقدر در عبارت تحريف شده است.

در ص 113 مى نويسد: درباره آن حضرت (عبدالعظيم حسنى) كتب كثيرهتأليف شده:اخبار العظيميةشيخ صدوق عليه الرحمه ورساله صاحب بن عبادترجمه صدرالمتألهين ملاصدرا شارحاصول كافى...

براى آشنايان با ملاصدرا و آثار او بسيار روشن است كهرساله صاحب بنعبادرا ايشان ترجمه نكرده است و اين نسبت خلاف واقع است.

در ص 115 مى نويسد: ابوعبداللّه ياقوت حموى صاحبمعجم البلدانمى نويسد در سنه 600 از هجرت وارد رى شدم شهر بزرگى ديدم انهارجاريه و اشجار كثيره و مدارس متعدده و اعظم ايشان مدرسه سيدابوالفتوح رازى بوده كه چهارصد مرد فقيه در آن تدريس مى كردند و تماممدرسه از كاشى كبود بود و درب مدرسه روى به قبله مقابل محله سكّةالموالى كه از محلات معظم رى بوده كه تمام سكنه آن شيعيان بودندو تشريف فرمايى حضرت عبدالعظيم عليه السلام هم در همان محله شده...

با اينكه حموى درمعجم البلدانج 3، ص 117 مى نويسد: كانت مدينةعظيمة خربت اكثرها و اتفق اننى اجتزت فى خرابها فى سنة 617...