شناختنامه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهر ری نسخه متنی

مؤلّفمزار كبيرمى نويسند اين لفظ اختصاص به حرم حضرت ختمى مرتبت دارد؛

و ابن نما و علاّمه مجلسى مى نويسند در حرم هر يك از ائمه و حضرتاباالفضل عليه السلام خواندن او جايز است.

و ابن نما و ابن قولويه و ابن ادريس مى فرمايند اختصاص دارد به سرداب حضرتحجّة عجّل اللّه تعالى فرجه.

مرحوم شيخ جعفر شوشترى مى فرمايند در حرم حضرت معصومه و حضرتعبدالعظيم عليهما السلام نيز خواندن او جايز است، و براى سايرين حتّى محترمين از علماءشيعه اثنى عشريه اماميّه هم جايز نيستو براى دخول مقابر رؤساى مذاهب باطله كهخود را شريك با ائمه قدس سرهما مى دانند و نيابت خاصّه قائلند در غيبت كبرى براى خودو از طرف امام عليه السلام لعن ايشان در اخبار كثيره وارد شده، چنانچه ربّ ادخلنى در اذندخول مقابر ايشان نگاشته شود هتك حرمت حضرت ختمى مرتبت و امام عصرعجّل اللّه تعالى فرجه است و عدم فرق امام با ايشان.

و مرحوم مجلسى ثالث حاجى ميرزا حسين نورى طاب ثراه اين كلمه را كفرمى دانسته و بر تمام مسلمين محو او را لازم دانسته.

و مرحوم آقاى سيّد استاد فقيه اهل البيت آقا سيّد كاظم يزدى طاب ثراه مماشات باايشان را جايز نمى دانست و اين ها را جزو منكرين ضرورى دين مى دانست.

و مرحوم علاّمة العلماء العاملين آقاى آقا ميرزا محمّد تقى شيرازى دخول ايشانرا در حرم ائمه قدس سرهما جايز نمى دانست و ايشان را منع مى فرمود چنانچه در ايّام حياتآن مرحوم و متوطّن در كربلاى معلّى جمعى از اين طايفه مشرف شدند ايشان را امرفرمود در حرم محترم راه ندهند.

و حضرت مستطاب اعلم العلماء العالمين حجّة الإسلام و المسلمين آقاى حاجىشيخ عبدالكريم حايرى يزدى در زمان تشريف فرمايى به عراق، يك نفر از واعظين،ايشان را كه در عراق منبر مى رفت، منع از منبر، و امر به اخراج او فرمودندبه موجب