شناختنامه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهر ری نسخه متنی

يعنى جناب ابوجعفر باقر در لحد جاى گرفت، و مرا پس از آن جناب جز حضورجعفر صادق كه سيدى بزرگوار و امام انام است امام و مقتدايى نيست، اى جعفرصادق همانا امام و مقتداى من تويى و در فزع و اهوال روز قيامت ملجأ و پناهى نباشد.

قاضى نوراللّه تسترى گويد:سيد اجل مرتضى علم الهدى از اعيان شيعه نقل كندكه گفت با زيد بن على در واسط بودم پس در مجلس او ذكر ابابكر و عمر و على بنابى طالب كردند ابوبكر و عمر را بر على تقديم و تفضيل دادند و چون آن جماعت ازمجلس بيرون رفتند زيد رضي الله عنه با من گفت شنيدى سخن اين جماعت را و اينك مندربرابر سخنان ايشان چند بيتى گفته ام:و من شرف الاقوام يوماً برأيةفإنّ عليّاً شرفته المناقبو قول رسول اللّه و الحق قولهو ان زعمت منهم أنوف كواذببانّك منّى يا على معالناكهارون من موسى اخ لى و صاحبدعاه ببدر فاستجاب لامرهو ظاعن فى ذات الاله يضارب

مع الجمله در جلالت قدر و مرتبت و علو منزلت زيد از اخبار ائمّه اطهار و علماىابرار بسيار است هر آنكس خواهد بر آن ها استحضار يابد بايستى به جلد يازدهمكتاببحار الانوارو غير آن از كتب رجوع نمايند كه مفصّلاً و مشروحاً مذكور است.

قد تمّت الكتاب بعون الملك الوهّاب على يد اقلّ الخليقة بل لا شى ء فى الحقيقةعلى اكبر القر نجاهى.

فى يوم الجمعة فى سلخ شهر شوال المكرّمة من شهور سنة اثنى عشر و ثلاث مائةبعد الالف من الهجرة النبويّةيا على مدد.