باغ برهنه - شبخوانی (مجموعه شعر) نسخه متنی

باغ برهنه

زاغي سياه و
خسته به مقراض بالهاش

پيراهن حرير شفق
رابريد و رفت

من در حضور باغ برهنه

در لحظه ي عبور شبانگاه

پلك جوانه ها را

آهسته مي گشايم
و مي گويم

آيا

اينان

روياي رندگي را

در آفتاب و باران

بر آستان فردا احساس
مي كنند ؟

در دوردست باغ
برهنه چكاوكي

بر شاخه مي سرايد

اين چند برگ پير

وقتي گسست از شاخ

آن دم جوانه هاي
جوان

باز مي شود

بيداري بهار

آغاز مي شود