تفسیر هدایت جلد 11

نوح (ع) در حالى كه به شيوه‏هاى خود در دعوت اشاره مى‏كند، گويد:

«فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً- پس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او آمرزنده است تا از آسمان برايتان پى در پى باران فرستد و شما را به اموال و فرزندان مدد كند و برايتان بستانها و نهرها بيافريند» «2»

و در جايى ديگر از قرآن نيز تجلّى آشكارى از اين امر را مى‏بينيم: خداى تعالى براى تشويق مردم بر ايمان به رسالت خود گويد:

«وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ، وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ- اگر مردم قريه‏ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند بركات آسمان و زمين را به رويشان مى‏گشوديم، ولى پيامبران را به دروغگويى نسبت دادند». «3»

شرح آيات

[1] «ص» حرف مفيد ابتدا كه در آن هشدار و تنبيه است و اشاره به قرآن كريم مى‏كند، و از ابعاد آن اين كه رمزى است ميان خدا و اولياء او و تنها ايشان آن را مى‏فهمند. از امام صادق (ع) نقل است كه همانا اين حرف از نامهاى خداى تعالى است، «4» و در خبرى ديگر آمده است كه «ص» نام نهرى است كه از پايه عرش مى‏جوشد. امام كاظم (ع) گفت:

«همانا نخستين نمازى را كه پيامبر خدا (ص) گزارد نمازى بود كه در آسمان در پيشگاه خداى تبارك و تعالى روبروى عرش او،
جلّ جلاله، ادا كرد، بدين معنى كه چون به معراج رفت و نزديك عرش خداى تبارك و تعالى رسيد، پروردگار گفت: اى محمد!
به صاد نزديك شو و سجده‏گاههاى خود را بشوى و آنها را پاكيزه كن و به پروردگارت نماز بگزار، پس پيامبر خدا (ص) به جايى كه خداى تبارك و تعالى بدو امر كرده بود نزديك شد و وضو ساخت و وضوى خود را به تمامى رسانيد».

2- نوح/ 10- 12.

3- الاعراف/ 96.

4- ابن عباس آن را روايت كرده، نور الثقلين، ج 4، ص 442.