تفسیر هدایت جلد 11
لطفا منتظر باشید ...
[49] قرآن در پايان درسى كه اين داستانها را به پايان مىبرد بر هدف و اهميّت آن براى كسى كه در پى تقواست تأكيد مىكند كه:
«هذا ذِكْرٌ- اين قرآن ذكرى است.»كه شامل بر پندى است، تا مؤمنان وقتى به پيامبران خدا تأسّى مىكنند از آن بهرهمند شوند و بر اثر آن به كاميابى و رستگارى برسند.«وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ- و پرهيزگاران را بازگشتى نيكوست.»مآب (در لغت) به معنى جايى است كه انسان در آن مستقر مىشود و هم چنان كه از آن بيرون آمده بدان جا باز مىگردد. و در اين جا مآب به معنى سرانجام و پايان است. و در اين آيه به مؤمنان اطمينان داده مىشود كه امور به مصلحت ايشان خواهد بود هر چند به ظاهر بر عكس اين بنمايد.[50] خدا اين سرانجام را بيان مىكند و مىگويد:«جَنَّاتِ عَدْنٍ- بهشتهاى جاويدان.»كه بهترين بهشتها است و جاودانگى دارد، و سرانجام پرهيزگاران به سوى بهشتهاى خدا در آخرت است.«مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ- كه در آن به رويشان گشوده است.»به هنگامى كه رو به سوى آنها مىآورند، و آنچه درهاى بهشت را باز مىكند همان ايمان و دعا و كردار نيك است، پس آن درها تنها براى پرهيزگاران و مؤمنان باز است نه براى ديگران كه كردارهاى نيك نكردهاند.[51] «مُتَّكِئِينَ فِيها- در آن جا تكيه زدهاند.»بر تختها، و اين دلالت بر ميزان اطمينان و آرامشى دارد كه در آن جا مىيابند (كه بر تختها آرميدهاند).«يَدْعُونَ فِيها بِفاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرابٍ- و هر گونه ميوه و نوشيدنى كه
بخواهند مىطلبند.»كه پاداش ايمان و كردارهاى ايشان، و به جاى نعمتها و لذّتهاى دنياست كه در راه خدا از دست دادهاند.