تفسیر هدایت جلد 11
لطفا منتظر باشید ...
و از آن رو اين لفظ به كار
رفته است كه سركشان از تنگى جا در عذابند و آتش نيز بر آنها تنگ مىگيرد و چون بادى در انبان فشار مىآورد، «61» چنان كه در حديث پيامبر (ص) آمده است، پس اينان بر آنان فرياد كشند، و بر خلاف آنچه ميزبان به مهمان خود گويد «خوش آمديد» اينان گويند:«لا مَرْحَباً بِهِمْ- خوش آمدشان مباد.»يعنى جايى كه آنها را بگنجاند وجود ندارد و هيچ كس ورود آنها را نمىپذيرد، و الرّحب به معنى جاى فراخ است، پس گويى مىخواهند بگويند كه:جاى تنگ است و با آمدن آنها تنگتر مىشود، و نفرين و دشنام خود به آنها را چنين تعليل مىكنند كه آنها اهل دوزخند، و آيا به كسى كه به دوزخ افكنده خواهد شد، خوشامد و «جاى فراخ باد» گويند؟! «إِنَّهُمْ صالُوا النَّارِ- كه به آتش مىافتند.»و اين است آنچه پروردگار ما آن را به گفته ذات متعال خود تأكيد مىكند:«كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها- هر امّتى كه به آتش داخل شود امّت همكيش خود را لعنت كند». «62»[60] و آن گاه نزاعى سخت ميان دو طرف پديد آيد كه به مبارزه و پيكار منجر شود، و در آن ميان مسئوليت را بر گردن يكديگر افكنند.
«قالُوا- گويند،» يعنى پيروان كه به سخن سركشان پاسخ مىدهند، بدان گاه كه درود و حسن استقبال به دشنامگويى در ميانشان تبديل شده است:«بَلْ أَنْتُمْ لا مَرْحَباً بِكُمْ- نه، بلكه خوش آمد شما را مباد،» زيرا شما سبب اين وضع بودهايد و از شما اين آزار و عذاب برآمده است، و پيروان به مشاجره خود با سركشان ادامه مىدهند و مىخواهند موضعگيرى خود را
توجيه كنند و از مسئوليّت بگريزند كه:
